Lees ook:
Bakoe, stad van de wind, in Azerbeidzjan, land van het vuur. We waren er, dankzij AG Insurance, voor de Europese Spelen. Er was ook tijd om wat cultuur op te snuiven en Bakoe te verkennen.
De titel had ook Bakuna Matata kunnen zijn. Of What Happens in Baku… Maar geef toe, bij dat laatste zou je niet veel te weten gekomen zijn :-)
Doen in Bakoe
Eurovisiesongfestival
Ik kende Bakoe en vooral Azerbeidzjan van het Eurovisiesongfestival. Hun inzending dit jaar was trouwens niet mis ;-) In 2012 organiseerde Bakoe dit liedjesfestival in de Crystal Hall. De volleybalwedstrijden gingen in diezelfde arena door. Daar gaat het hart van een Eurosongfan toch wat sneller van slaan :-)
Azerbeidzjan?
In de bibliotheek van Oostende vond ik geen reisgids over Azerbeidzjan terug. Lonely Planet plaatst Baku op de zevende plaats in het lijstje van Europese bestemmingen die je moet bezoeken maar zelfs op hun site is de info over Baku/Bakoe eerder beperkt. Veel wist ik dus niet voor ik vertrok.
Wat moet je weten voor je naar Bakoe vertrekt?
- Je hebt een internationale reispas en een visum nodig. Voor dat visum heb je twee pasfoto’s nodig.
- 95% van de inwoners van Bakoe is islamitisch maar slechts weinigen zijn ook praktiserend. Ook bij de lokale bevolking zie je niet bedekte schouders. Dames kunnen dus gerust een zomerjurkje aan. Neem voor de zekerheid wel een sjaal mee. Dan kan je alsnog je schouders bedekken mocht dit nodig zijn.
Staren doen de mannen sowieso. - Neem een dosis geduld mee. Het was nogal warrig op de luchthaven om onze visa en internationale reispassen in orde te krijgen. Ze stuurden ons letterlijk van het kastje naar de muur. En weer terug.
Ik ben nogal laid back als ik reis en trek me daar niet zo veel van aan. Je kan het spel best gewoon meespelen. Blijf wel bij de pinken en laat je niet doen. Zo was de toegangscontrole voor de Europese Spelen nogal willekeurig. Soms mocht je je flesje water meenemen, soms niet. Wij mochten onze vlaggenstokken niet meenemen, Azerbeidzjanen mochten dan weer wel supportersborden meenemen. Argumenteren hielp soms. - Het is een typisch Aziatisch iets, heb ik al gemerkt, als je hen iets vraagt, zeggen ze ‘ja‘. Ook al bedoelen ze ‘neen’ of ‘ik weet het niet’. Uit beleefdheid? Om geen gezichtsverlies te hebben? Geen idee. Hou er rekening mee en maak je er vooral niet druk in.
- Azerbeidzjan telt jaarlijks heel wat verkeersdoden. Alleen al in de hoofdstad Bakoe zijn dat er meerdere per dag. Het is vaak milimeterwerk als ze tussen de geparkeerde auto’s zigzaggen. We dachten in ons busje meermaals dat de chauffeur andere auto’s zou raken toen hij de straat van het hotel in reed.
Probeer als voetganger zoveel mogelijk aan de rode lichten over te steken. Of er is in Azerbeidzjan geen voorrang voor voetgangers aan het zebrapad of de autorijders volgen dit niet op. - Vrouwen lopen ‘s avonds en ‘s nachts beter niet alleen op straat. En de andere typische toeristen-adviezen tellen hier ook: let op voor pickpockets en oplichters. Meer op de site van Buitenlandse Zaken.
- De Karaokebars zijn 9 op de 10 verdoken cabardouchkes. Just so you know.
- De lift nemen in het hotel (of in een ander gebouw)? Weet dan dat 1 de begane grond is.
Bezienswaardigheden in Bakoe
Wat valt er te bezoeken in Bakoe? Wat moet je gezien hebben? In Bakoe kan je heel veel verschillende stijlen zien. De kalksteen (limestone) is typerend voor de meeste gebouwen van Bakoe. Veel gebouwen in de stad zijn na de tweede wereldoorlog door Duitse gevangenen gebouwd.
De Oude Stad
De Oude Stad is een must visit als je graag wat cultuur opsnuift en de geschiedenis van het land wil leren kennen. Het staat dan ook niet voor niks geregistreerd als UNESCO Werelderfgoed.
Onze gids Asiya vertelde dat de oude stad dateert uit de 15e Eeuw. De jongste jaren onderging de oude stad heel wat renovaties en restauraties. Ooit hadden ze de muren bijvoorbeeld geplamuurd. In 2013 haalden ze deze plamuur er weer af en herstelden de muren in hun oorspronkelijke staat.
Maiden Tower
Deze maagdentoren zou dateren uit de 8e Eeuw voor Christus. De muren beneden zijn maar liefst vijf meter dik! De toren is 28 meter hoog. Voor de toegangsprijs van 2 manat, kan je een bezoekje niet laten liggen.
Toen wij er waren was er net een Maiden Tower Festival. Dit festival vindt elk jaar plaats in mei en juni en is een openluchtfestival voor kunstenaars.
Tapijten
Elk tapijt heeft zijn eigen design, typerend voor de regio. Zo kan je op het zicht eigenlijk zeggen uit welke regio een tapijt komt. Deze designs zouden al 4500 jaar dezelfde zijn en worden generatie op generatie doorgegeven.
Haji Banu Bath
Naast de Maiden Tower ligt dit 15e eeuwse badencomplex. Het zat lange tijd onder de grond verstopt. In 1964 ontdekten archeologen het tijdens opgravingen. In de Oude Stad had elke wijk zijn badencomplex. Vaak werden deze thermen onder de grond gebouwd omdat het zo makkelijk was de temperatuur te regelen: warmer in de winter en koeler in de zomer.
Mountains of Fire: Yanar Dag
Ik kan het niet helpen maar ik had tijdens de reis heel vaak een Reizen Waes-gevoel. Niet dat we in een spookstad terecht kwamen zoals Tom Waes in Turkmenistan maar toch. Ik vroeg me constant af of het echt was wat we zagen en bezochten.
Bij de Mountains of Fire was dit zeker zo. De gids wilde ons dit per se tonen, ook al zaten we achter op schema. Het lag op de weg, zeiden ze. De weg was afgesloten, zeiden ze, toen we aanhaalden dat het toch precies wel ver rijden was. Ik haalde Google Maps erbij: we waren een dertigtal kilometer buiten de stad.
Blauw bolletje is waar we waren. Rood waar het hotel was.
Als het echt is, is het echt wel speciaal: door natuurlijk gas in de bodem brandt deze berg al zo lang men zich kan herinneren. Speciaal! De Tom Waes in mij vraagt zich af of er geen gasleiding tot aan die plek gelegd is om zo een toeristische attracties te creëren ;-)
Maar het vuur zou dus aangewakkerd worden door een lek in de natuurlijke gasvoorraden in de bodem. Tekenen van dit vuur zouden zelfs al ten tijde van Marco Polo gemeld zijn.
De Heilige Vuurtempel
Net buiten het centrum van Bakoe (ongeveer 30 km), kan je de tempel van het vuur bezoeken. Het was een quick visit. Het vuur dat ze het stadion van de Europese Spelen binnen brachten kwam van hier.
Deze tempel dateert uit de 17e eeuw en is gebouwd op dezelfde plek waar vroeger een altaar stond en waar destijds, net als nu nog bij de Burning Mountains, natuurlijk gas voor vuur zorgde.
Ergens in een hoekje zag ik dit brandblusapparaat. Speciaal :-)
Baku by night
De gebouwen zijn prachtig verlicht. Ook de lichtshow op de moderne gebouwen was mooi om zien.
Heydar Aliyev Center
Vanuit de bus gezien een erg indrukwekkend gebouw. Helaas was er geen tijd om even te stoppen. Voor foto’s verwijs ik je dus door naar deze site.
Zaha Hadid ontwierp dit gebouw. Het is een congresgebouw met tentoonstellingsruimtes, restaurants, musea, bibliotheek,… In 2014 won het complex de Designs of the Year-award in de categorie architectuur.
Hiervoor moet ik dus nog eens terug naar Baku :-)
Nationale Vlagplein
Tot voor kort was dit de grootste vlag ter wereld. Indrukwekkend om zien! De vlag meet 70 op 35 meter en hangt 162 meter hoog aan de vlaggenmast.
Overnachten
Op het moment van ons bezoek waren er vijf vijfsterren hotels in de stad. Wij verbleven in Hotel Sapphire. Het hotel is een paar jaar oud en ziet er erg luxueus uit. De kamers zijn grandioos! En ook de badkamer lijkt een halve balzaal. Onze kamer zag er netjes uit maar één van onze mede-reizigsters had per ongeluk haar oordopjes onder het bed laten vallen en die lagen er de laatste dag nog altijd. Om maar te zeggen dat grondig poetsen wellicht pas tussen het wisselen van de gasten gedaan wordt. Ook de service was niet direct vijf sterren waard. Of zijn wij gewoon verwend?
Eten
Azerbeidzjan gaat er prat op dat ze kunnen uitpakken met acht verschillende soorten steuren. Je weet wel, de vis van de kaviaar. Weet ook dat de Kaspische zee voor Baku erg vervuild is.
We aten vaak in het hotel. Dit was ok maar het is vooral in het restaurant dat het hotel, wat ons betreft, geen vijf sterren waard is.
Een keertje aten we snel snel iets langs de kant van de weg. Ik eet geen vlees en at een lokale koffiekoek met walnoten tussen. Best lekker!
Brood uit de Tandir
In deze oven bakken ze brood op de traditionele wijze. Het deeg wordt tegen de wand van de oven gelegd. Op YouTube zie je hoe.
Karvansaray
Typisch Azerbeidzjaans restaurant waar we een lokale lunch kregen. Lees: een zeer uitgebreide lunch. Als aperitiefhapje stonden allerlei tapas-achtige gerechtjes op tafel. De aubergine-kaviaar was erg lekker. Dan volgde soep. Het volgende gerechtje, gutab, vond ik erg lekker. Het was een soort pannenkoek/wrap met spinazie en groene kruiden tussen.
Het hoofdgerecht was vis, rijst én frieten. Als afsluiter was er nog een glaasje thee.
Tosca
Een adresje dat ik niet gauw zal vergeten: Tosca. ‘s Morgens tijdens ons ochtendloopje hadden we dit terrasje gezien. Het was vooral de locatie langs het water die ons aantrok. Na een paar keer kip en rijst (en enkele variaties) had de helft van de groep zin in pasta.
Tosca bediende ons op onze wenken. Honger is natuurlijk de beste saus maar iedereen was vol lof over zijn gerechtje. Zelf nam ik Linguine met Sint-Jacobsnootjes. Awel, dat heeft me enorm goed gesmaakt! Ook de risotto met zeevruchten en zelfs de gewone spaghetti bolognaise waren om duimen en vingers bij af te likken. En dat voor zeer schappelijke prijzen.
‘s Avonds hoorden we dat dit restaurant eigendom is van de presidentsvrouw van Azerbeidzjan.
Money money money
Op veel plaatsen kan je ook met dollars en euro betalen maar de nationale munteenheid is de manat. 1 manat is 100 kepik. De briefjes lijken een beetje op euro’s. Onder andere door de olieprijzen is de manat een munt die tov de euro erg schommelt. Toen wij er waren had je ongeveer 0,85 euro voor 1 manat. Ik rekende eigenlijk niet om en ging er, net zoals ik eigenlijk bij de dollar doe, dat het een beetje zoals de euro was maar een beetje goedkoper.
Ik had er trouwens geen cash geld op zak maar betaalde alles met mijn visakaart. Zelfs in dat nachtwinkeltje om de hoek. Als mijn afrekening komt, zal ik weten zeggen of ik opgelicht ben of niet…
Eindconclusie
Wat ik van Bakoe gezien heb, was zeker de moeite! Je merkt dat ze heel wat inspanningen leveren om hun bezienswaardigheden in de kijker te zetten. Bakoe maakt de laatste jaren een snelle evolutie door en biedt daardoor een unieke mix tussen oud en nieuw en tussen westers en oosters. Wat mij betreft zal Bakoe snel een plaatsje veroveren in het lijstje met citytrip-bestemmingen. Zeker voor wie de klassiekers al allemaal gedaan heeft.
Over de politieke situatie spreek ik me niet uit maar lees er zeker over want ik vind het belangrijk dat je daar als reiziger ook bij stilstaat.
