Poolgebieden. Het is iets speciaals. In 2006 verloor ik mijn hart aan Antarctica. Twee reizen naar de noordelijke poolcirkel later, ben ik fan van beide poolgebieden.

Twee jaar geleden reisde ik voor het eerst boven de poolcirkel. Samen met een onderwaterarcheoloog, een onderwaterfotograaf en een Bulgaarse cameraploeg vloog ik naar Harstad om te gaan duiken bij het ​​wrak van de Belgica. De Belgica van de Gerlache, de Belgische poolreiziger. En vorige week had ik de kans om Rovaniemi bezoeken toen daar het eerste Europese symposium over sociale media en toerisme (#SoMeT14EU) werd gehouden.

Work hard, play harder

Een dikke pluim voor de organisatie: interessante en inspirerende sprekers, heerlijk Fins eten, perfecte wifi (zeer belangrijk voor een social media gettogether) en mogelijkheden om uw laptop, smartphone, Ipad,… ter plekke op te laden. We hebben niet alleen veel over community building gepraat, naar mijn gevoel bouwden we er ook echt één! Was het de afgelegen ligging of lag het aan het aangename gezelschap (of zat het dansen in een kringetje de eerste avond er voor iets tussen? Heel speciaal: een Finse flashmob die uitmondt in een volksdansachtig iets. Willen of niet, iedereen moest en zou meedoen. Gelukkig zijn daar géén foto’s van!). Er was echt een groepsgevoel! Het was leuk om tijd door te brengen met collega’s die dezelfde taal spreken –  niet letterlijk gezien de diversiteit van aanwezige nationaliteiten (van Australië tot Zuid-Afrika, van Canadezen tot Russen en alles ertussen in).

Hoewel we vooral hard gewerkt hebben en de meeste tijd in het auditorium doorbrachten met presentaties en het bespreken van de social media strategie en de toekomst van destinatie marketing organisaties, was er ook tijd voor wat fun. Work hard, play hard.

Noorderlicht

We hadden geluk met het weer. De eerste dagen was het erg zonnig. Zonnig weer betekent goede omstandigheden om het Noorderlicht te zien. We spraken af om rond middernacht op jacht te gaan. Het Noorderlicht kan je best zien op een plek weg van het licht van de stad. We trokken naar het Arktikum en staarden naar de hemel in het Noorden. Niet erg krachtig, maar zichtbaar! Een geweldige ervaring. Bedankt, Remco voor het gidsen en de mooie foto’s!

Tijdens de pauzes tussen de presentaties door, slaagde ik er in om verschillende delen van het Arktikum te bezoeken. In dit wetenschappelijke museum wordt het Noorderlicht uitgelegd, je leert over de geschiedenis van Lapland, over de dieren van dit poolgebied en in één van de ruimtes komt de aurora borealis tot leven. Zo kon ook wie het geluk niet had het in het echt te zien het Noorderlicht beleven.

Rendieren

De laatste avond was een bijzondere. We bezochten een rendierboerderij, gingen sleeën met rendieren en dineerden in Santamu. Wat een ervaring! Ik ga niks verklappen, alleen dit: wie een trip naar Rovaniemi plant, moet zeker een etentje reserveren in Santamu! Dit bijzondere restaurant bevindt zich in Santa Claus Village.

Santa Claus Village

De dag erna zat het tripje naar Lapland er alweer op. Mijn vlucht vertrok pas kort na de middag dus ik had nog wat tijd om even terug naar Santa Claus Village gaan. Dit keer met mijn Italiaanse collega. De kerstman in Italië is een ware kinderheld. Nicolas was dan ook zo blij als een kind om bij de kerstman op bezoek te gaan. Het was heel plezant. Het bezoekje aan de kerstman wordt uitgezonden via Santa Claus Live en we maakten van de gelegenheid gebruik om onze respectievelijke regio’s te promoten. We kregen kochten een certificaat dat we over de poolcirkel gereisd waren, schreven ansichtkaarten en posten ze in het officiële Santa Claus Post Office.

Je kan er ook je reispas laten afstempelen. Helaas had ik er niet aan gedacht deze mee te nemen. Jammer. Dus een gouden tip: vergeet je paspoort niet! Je hebt dit wel niet nodig om Finland binnen te reizen maar zo’n stempel van de Arctic Circle is wel een leuk souvenir. Er was nog net tijd voor een blitzbezoek aan de Husky Zoo (stel je er vooral niet te veel van voor) vooraleer we richting luchthaven trokken.

Rovaniemi op een drafje dus. Weer wat memorabele reiservaringen rijker. Stiekem ben ik al een volgende ‘poolreis’ aan het plannen. Misschien eens naar de noordelijkste puntjes van Zweden?

Volgende week deel ik mijn paklijst voor winters Lapland.

Nog wat foto’s

Hoe noordelijker we vlogen, hoe meer sneeuw er te zien was. Ze hadden een zachte winter, daar in Lapland. Andere jaren ligt de sneeuwlaag er nu nog dikker.

Slimme marketeers, die Finnen. Op het hotelbed lag een pluchen rendier, met een kaartje: “Je kan me voor 18 euro kopen in de winkel aan de receptie.”

Hier zie je hoe hoog het ijs/de sneeuw toch nog lag.

Vooraleer we op stap konden met de rendieren (en de rendieren selfie konden nemen), woonden we een soort ritueel bij. Het had iets te maken met de wind. En we kregen een rendiergewei op ons voorhoofd (de zwarte stippen moeten dit voorstellen). Na afloop kregen we (uiteraard) ons rendierenrijbewijs.

En natuurlijk de obligate ‘Kijk, ik sta op de Arctic Circle‘-foto’s.