Tag: Centraal-Portugal

2 voor de prijs van 1! Vandaag neem ik je voor de laatste keer mee naar Centraal-Portugal, naar 2 unieke stadjes. Obidos kende zichzelf de titel toe van literaire stad, Peniche is dan weer een heerlijk havenstadje dat zelfs Jamie Oliver wist te charmeren.

Obidos

Op 4 km van Caldas en zo’n 45 minuten van de luchthaven van Lissabon vind je Obidos. Het is een typisch Zuid-Europees stadje met witte huisjes.

Bij het binnenkomen van het stadje wacht een muzikant je op. Hij bespeelt een traditioneel Portugees instrument waarvan ik de naam niet kon uitspreken, laat staan spellen. Kijk in de poort ook even naar boven voor een 18e eeuws tegeltableau.

Om de hoek kan je de trap nemen en een stukje op de oude stadsmuur wandelen. Na de sportieve uitdaging op de trappen kan je bekomen en terwijl van het mooie uitzicht genieten. Wees voorzichtig op de trappen. Het zijn vrij hoge treden en er is geen leuning.

In de gezellige straatjes wisselen de eethuisjes en de winkeltjes elkaar af. In de winkeltjes vind je heel wat artisanale producten: keramieken tegeltjes, voorwerpen in kurk,… Je kan er ook de lokale specialiteit proberen: kersenliqueur geschonken in chocolade glaasjes.

Achteraan het stadje kan je ook op de stadsmuur lopen met zicht over de omgeving. Deze zijn nog iets avontuurlijker dan deze aan de voorkant. Ik begon er vol goede moed aan maar toen de muur smaller werd en je amper tegenliggers kon passeren, keerde ik op mijn stappen terug. Niet meteen geschikt voor wie hoogtevrees heeft want ook hier is er geen balustrade en kijk je zo de dieperik in.

Óbidos, de literaire stad van Portugal

Op initiatief van de Ler Devagar boekhandel openden verschillende boekenwinkeltjes in het stadje. Deze zijn steeds genoemd naar de plaats waar de boekenwinkel gevestigd is. Zo is er nu bijvoorbeeld ook een biological market bookstore. De vroegere functie (een markt waar je biologische producten kon kopen) is er nu gecombineerd met een boekenwinkeltje. Het stadje wist zich met dit opmerkelijke project snel in de kijker te werken en pakt overal uit met deze toeristische troef.

Hoteltip: The Literary Man Obidos Hotel

Lounge, bar en bookshop in 1. Er is een open keuken waar het ontbijt geserveerd wordt en waar ook kookworkshops georganiseerd kunnen worden. De boeken in dit stuk hebben allen een link met koken en eten. De kamers zijn trendy ingericht en overal zijn boeken te vinden. Open sinds april 2016.

Daarna is het alweer tijd om Obidos te verlaten (en eerlijk, een halve dag is prima om dit stadje te verkennen). Voor we wegrijden neem ik ook nog even een foto van de aquaduct. Sinds de Italië-reis in het zesde middelbaar heb ik wel iets met aquaducten. Ik weet niet goed waarom maar ik vind ze erg interessant.

Peniche

Niet ver van Obidos vind je Peniche. Blikvanger hier is het fort van D. João IV uit de 17e eeuw. Het fort was een belangrijk militair complex om het land te beschermen tegen invallen vanuit zee. Tijdens de dictatuur (1933 to 1974) deed het fort dienst als gevangenis. Er zouden plannen zijn om het fort om te bouwen tot luxe hotel maar bepaalde politieke groeperingen zijn tegen.

Ook de visserij is voor Peniche erg belangrijk. Heerlijk om even over het water te turen en de vissersboten gade te slaan die hun vis komen lossen in de haven. Uiteraard komt deze verse vis dan ook veelvuldig voor in de lokale gastronomie. Vorig jaar nog kwam de Naked Chef Jamie Oliver naar Peniche om er een programma op te nemen, uiteraard met de vis in de hoofdrol.

Lunchen deden we in Restaurant Nau dos Corvos. Hoewel de bediening vriendelijker kon, maakte het uitzicht en het lekkere eten veel goed. Het restaurant zit op een schiereiland midden in zee. Een goede plek ook voor vogelspotters.

Tours & activiteiten

Met dank aan Toerisme Portugal.

Affiliate

Vandaag krijg je het voorlaatste artikel van de persreis naar Centraal-Portugal. Coimbra is de oudste universiteit van Portugal en is op 1 maart 1290 gesticht. Net als Leuven behoort Coimbra tot de tien oudste universiteiten van Europa. De universiteit van Coimbra behoort tot het UNESCO Werelderfgoed.

Tot de universiteitsgebouwen behoren ook de 12e eeuwse Kathedraal van Santa Cruz en een aantal 16e eeuwse colleges, het Koninklijk Paleis van Alcáçova (waar sinds 1537 de universiteit gehuisvestigd is), de Joanine Library met een duidelijke barokke inrichting en de University City die in 1940 gebouwd werd toen onder de dictatuur beslist werd de oude bouwvallige middeleeuwse huisjes af te breken om op die plek enkele universiteitsgebouwen op te trekken.

Aan de ingangspoort van de Court Yard zorgt de Royal Academic Guard nog steeds voor de veiligheid. Binnen de muren van de universiteit gelden eigen rechtsregels. De politie mag zelfs pas door de poort als de rector hiervoor toestemming geeft! De Guards zijn nog een overblijfsel van toen er een gevangenis was.

Universiteitsbibliotheek van Coimbra

Ik was vrij onder de indruk van de universiteitsbibliotheek van Coimbra. Ze hebben een gigantische collectie historische boeken.
Boeken uit de bibliotheek, ook de historische, kunnen uitgeleend worden. De aanvraag wordt na 24u (ze checken je achtergrond) beantwoord en dan wordt het boek naar de openbare bieb gebracht. Daar kan je het inkijken terwijl iemand van de bibliotheek een oogje in het zeil houdt. je moet zelfs handschoenen aantrekken om de pagina’s om te draaien! Mocht mijn Latijn niet zo roestig zijn, ik zou wel eens zo’n oud boek willen lezen.

Om de boeken tegen insecten en motten te beschermen hebben ze een familie vleermuizen die in de bibliotheek woont en deze insecten opeet. Elke avond leggen ze een leren doek op de Braziliaanse hardhouten tafels om deze te beschermen tegen de uitwerpselen van de vleermuizen.

Via de catacomben kom je in de oude gevangenis. Er zijn ook twee isoleercellen waar je tot een maand in het donker opgesloten werd.

Graduation zaal

We mochten ook een blik werpen in de graduation zaal waar net een student zijn thesis of doctoraat aan het verdedigen was. De gids wist ons op een humoristische en onderhoudende manier enkele anekdotes te vertellen over de tradities op de universiteit. Zo zit de rector altijd op de hoogste stoel. Zelfs toen de paus enkele jaren geleden de universiteit bezocht, moest de rector hoger zitten.

In de zaal hangen portretten van (bijna) alle Portugese koningen. Dit was oorspronkelijk de troonzaal. Ook alle ceremonies en de opening van het academiejaar gebeurt in deze zaal. De inrichting dateert van 1655!

Bij graduation wordt door vrienden en familie het uniform in stukken geknipt en aan de toegangspoort geknoopt. De cape wordt niet geknipt maar afgenomen door een van je collega studenten en deze moet je dan terug te pakken zien te krijgen. Na de graduatieviering gaat iedereen met de cape aan vieren in de stad.

Kapel

In de kapel word je letterlijk onder de voeten gelopen van de toeristen. De Japanners op kop! Ook deze universiteitskapel is rijkelijk gedecoreerd. Pronkstuk is het orgel uit 1733 met maar liefst 2000 buizen en heel veel goud! Naast de horizontale buizen zijn er ook enkele verticale wat uitzonderlijk is. De kapel dateert van de 16e eeuw. De wanden zijn bekleed met tegels van 1663.

Lunchtip: Coimbra – Cafeteria of the Science Museum of the University of Coimbra is een plek waar de locals duidelijk graag komen. We hebben op deze trip vele lekkere dingen gegeten maar het vegetarische gerecht dat ze hier serveerden was het allerlekkerste! Ook hun huisgemaakte limonades verdienen een vermelding in dit artikel :-)

Plan hier je reis naar Coimbra

Tours & activiteiten

Gegarandeerd de beste prijs en je vermijdt de wachtrijen.

Met dank aan Toerisme Portugal.

We zetten onze reis in Centraal-Portugal verder en rijden naar Ilhavo waar het Vista Alegre complex gevestigd is. Vista Alegre is één van de meest prestigieuze merken van porselein in de wereld en het oudste nog bestaande Portugese merk van porselein. De site is erg uitgebreid en omvat naast de fabriek ook een museum, een winkel en zelfs een kerk.

De geschiedenis van Vista Alegre

In 1824 stichtte José Ferreira Pinto Basto deze porseleinfabriek. Het was destijds niet vanzelfsprekend om een fabriek te bouwen. Je had namelijk toestemming nodig van de koning. Niet alleen om een fabriek te mogen beginnen maar ook voor de uitvoerrechten. Een jaar later, toen ze kaolien gevonden hadden, begonnen ze met de productie van porselein.

In de beginjaren werkten ze van zonsopgang tot zonsondergang. De stichter vond het belangrijk dat de werknemers zich betrokken voelden. Na het werk was er een ruim aanbod van entertainment (theater, cinema,…) waar ze vrijwillig aan konden deelnemen. De werknemers voelden zich één grote familie. Om dit te bewerkstelligen zorgde de baas ook voor crèches en scholen. Het servies met de roze accenten op de foto hieronder was trouwens het servies van de crèche. Uiteraard in de eigen fabriek gefabriceerd!

Ook de kerk had een belangrijke plaats in de gemeenschap en werd bewust geïntegreerd.

Porseleinfabriek en museum

Op de site wordt nog steeds Vista Alegre-porselein gemaakt. Elke dag rollen duizenden kopjes en bordjes van de band. Maar de oude stookoven maakt nu deel uit van het museum. Je leert er hoe porselein gebakken wordt. Je kan de oven ook bezoeken. Heel speciaal om binnen in een porseleinoven te staan! Ik leerde dat porselein gemaakt is uit kaolien (een soort witte klei), kwarts en veldspaat (dit is een soort gesteente uit mineralen dat ze fijn verpulveren). Het wordt een eerste keer gebakken op 1400 graden, voor 40u. Ook de tweede fase duurt 40u en gebeurt in dezelfde oven maar dan worden de te bakken voorwerpen hoger geplaatst.

De eerste oven die je in het museum ziet werkte op kolen. Dit was vrij duur omdat de kolen ingevoerd moesten worden. Uiteindelijk bouwden ze een tweede oven die aangepast was om ook met hout te kunnen stoken. Om de fabriek rendabel te maken, kozen ze er voor om ook glazen voorwerpen te produceren. Ook de kerk (die je nu ook kan bezoeken) was een belangrijke deel van de Vista Alegre site.

Handgeschilderd

Het einde van het museumbezoek brengt je naar het schildersatelier. Hier zitten een tiental kunstenaars het porselein tussen de 2 bakbeurten te beschilderen. Ze werken in opperste concentratie. Het is ook hier waar de nieuwe modellen uitgedacht worden. Eén van de kunstenaressen was bezig met een studie voor de kerstbal van de nieuwe collectie (elk jaar brengen ze een nieuwe kerstbal uit). Ze was minutieus de dierenhoofden op de porseleinen kerstbal aan het overzetten. Ze vertelde dat ze ongeveer anderhalve dag bezig was voor één. Bij deze voorstudie komen zelfs biologen aan te pas zodat het echt waarheidsgetrouw zou zijn. Eens de voorstudie afgelopen is, gaat het nieuwe model in productie. Een kerstbal kostte tussen de 75 en 135 euro, per stuk.

Vista Alegre Hotel

Naast het museum, het atelier (waar je ook workshops kan volgen) en de kerk, kan je ook terecht in het nieuwe hotel. Het opende voorjaar 2016. Er is een ouder gedeelte en een nieuw deel. Ik was vooral fan van het nieuwe, minimalistische deel. De foto’s hierboven zijn van de suite in het nieuwe deel en het restaurant. Ook hier is een stukje Vista Alegre-verhaal te vinden. Op elke verdieping vind je een fase van het fabriceren van porselein.

Beneden zie je de mallen, eentje hoger vind je werk dat al een eerste keer de oven in ging en bovenaan staat het afgewerkte product.

Bezocht jij al eens een fabriek waar ze porselein maken? Ik vond het in elk geval interessant en kan het sindsdien niet laten om, in elk restaurant, de borden even om te draaien om te zien of ze eventueel van de Vista Alegre-fabriek komen ;-)

Met dank aan Toerisme Portugal.