Antwerpen cityguide!

Gepubliceerd op 10 april 201629 maart 2023 door Heidi

De laatste jaren kom ik regelmatig in Antwerpen. Meestal korte, werkgerelateerde bezoekjes. In zowat elke wijk kan ik je mijn favoriete koffiebar wijzen. Want ook al probeer ik afspraken te bundelen, toch heb ik al eens enkele verloren uurtjes die ik dan als een digital nomad in een koffebar doorbreng. En ik kende ook alle toeristische toppers van Antwerpen. Van horen zeggen. Want helaas zat ‘zelf bezoeken’ er vaak niet in. En ’t is zo typisch hé, je hoort het zo vaak: men reist de halve wereld af maar vergeet de bijzondere plekjes in eigen land.

Op citytrip in eigen land: Antwerpen

En zo trok ik enkele weken terug een weekend naar Antwerpen. Om de toerist uit te hangen! Het is geen geheim dat ik een klein pendeltrauma overgehouden heb aan die bijna 7 jaar werken in Brussel. En hoewel ik in mijn omgeving altijd gezucht hoor als het gaat over de files rond en het parkeren in Antwerpen gaat, vind ik het eigenlijk best comfortabel. Na een goed uur sta ik van Oostende op de parking aan de Scheldekaaien of op de Gedempte Zuiderdokken. Van hieruit kies ik er meestal voor om te voet naar ’t stad te trekken. Met de trein zou ik er een stuk langer over doen!

Centrum

Toch begin ik mijn citytrip vandaag in het station. Want Antwerpen-Centraal is écht een bezoekje waard. Vooral naar boven kijken! Ook internationale media prijzen de architectuur van Antwerpen Centraal. Beneden, vlakbij de sporen vind je ook een toeristisch infopunt. Als je heel veel musea en attracties wil bezoeken, is de Antwerp City Card een echte aanrader. Naast gratis toegang tot zo’n 20 musea kan je ook onbeperkt gebruik maken van het openbaar vervoer. Je krijgt ook een Visit Antwerp Guide met stadsplan en een boekje met kortingen. Alle info vind je hier.

Zo’n City Card zorgt er vaak ook voor dat je bepaalde bezienswaardigheden toch bezoekt (want het is toch inbegrepen) en je zo soms onverwachte pareltjes ontdekt. Ik had dat bij het Museum Plantin-Moretus. Ik was onder de indruk van de oude manuscripten en de drukpersen van 400 jaar oud die je er kan zien. Ik probeerde me in te beelden hoe het moet geweest zijn vroeger. Momenteel is het museum niet helemaal toegankelijk wegens renovaties maar vanaf eind september 2016 kan je het vernieuwde Plantin-Moretusmuseum bezoeken. Het museum is trouwens UNESCO-werelderfgoed.

Als je geïnteresseerd bent in het historische Antwerpen mag een bezoekje aan de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal ook niet ontbreken. Ze bouwden bijna 170 jaar aan deze kathedraal! De toren reikt 123 meter hoog boven de Schelde uit. Binnen hangen werken van oa Peter Paul Rubens.

Meer werk van deze Antwerpse schilder vind je in het Rubenshuis. Het huis ligt vlakbij de Meir. Hier woonde en werkte de schilder. Het is een indrukwekkend pand. Het was er redelijk druk toen ik er was en ik vermoed dat ik één van de weinige Belgen was tussen Spanjaarden, Japanners,… Nummertje 9 bleef me bij: het is één van de vier bestaande zelfportretten van P.P. Rubens.

’t Eilandje

Moest ik naar Antwerpen moeten verhuizen, ik koos wellicht voor ’t Eilandje. De maritieme sfeer rond de havendokken, het indrukwekkende MAS-gebouw en de toffe adresjes,… Het is mijn favoriete wijk in Antwerpen!

Museum aan de Stroom

Het MAS is op korte tijd uitgegroeid tot een echt icoon voor Antwerpen. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik het gebouw zag. Ik was eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld. Had het veel groter verwacht. Ik kwam snel over de teleurstelling en het is nu echt mijn favoriete gebouw in Antwerpen. Zeker op een zonnige dag zo fotogeniek!

Rondom het MAS is een verticale wandelboulevard aangelegd. Dit is gratis toegankelijk. Wie de trappen (voor de minder sportieve onder ons: er zijn ook roltrappen) tot op het negende neemt, geniet van een 360° panorama over Antwerpen en het havengebied. Het panorama is open van dinsdag tot zondag, van 9u30 tot ’s avonds laat. Leuk detail: in de glazen wand zitten gaatjes zodat je ook zonder glas kan fotograferen.

Er is een gratis toegankelijk kijkdepot waar je niet-tentoongestelde objecten ziet en er zijn verschillende museumzalen met telkens een andere insteek. Deze keer bezocht ik 6+ waar je de tentoonstelling over Antwerpen als Wereldhaven ziet. Ik was vooral onder de indruk van een paar objecten die naar de Belgica verwezen. Na mijn Antarctica-reis en mijn duikexpeditie naar de Belgica is mijn interesse alleen maar verder aangewakkerd. Ja, zelfs een paar sneeuwraketten doen mijn hart sneller slaan! En dan had ik de maquette ernaast nog niet opgemerkt :-)

Ook leuk: de plek waar je flessenpost kan achterlaten.

Handig om weten: het MAS is, net als o.a. Museum Plantin-Moretus en Red Star Line museum, elke laatste woensdag van de maand gratis toegankelijk!

Red Star Line Museum

Het Red Star Line Museum bezocht ik twee jaar geleden al eens. Ik had het graag nog eens opnieuw bezocht maar had daar helaas net niet genoeg tijd voor. Maar het is zeker een tweede bezoekje waard! En dat ik dat, als niet echte museumganger zeg, betekent echt wel heel wat :-)

Als kind van de zee spreekt het maritieme me natuurlijk aan. Dat, en de combinatie van het ontdekkingsreizigersgevoel dat de vroege emigranten ergens ook moeten gevoeld hebben, op weg naar hun nieuwe wereld. De mensen die ervoor kozen naar Amerika te trekken konden maar beperkte bagage meenemen. Als minimalist denk ik vaak: zou dit een plekje in mijn valies verdienen? Ik vind het dus fascinerend om die hutkoffers te zien. Het is iets wat me bezig houdt. Wat zou ik mee verhuizen? Ik zie me niet snel definitief vertrekken uit Oostende. Maar het kriebelt soms wel. Hoe zou het zijn om in New York te wonen? Of in Zweden? Maar ook daar zou het rusteloze na een tijdje wellicht de kop op steken. Voer voor een andere blogpost :-)

Eetadresjes

Een paar leuke lunchadresjes, hippe koffiebars,… op ’t Eilandje:

Balls & Glory in het Felixpakhuis is ondertussen al een klassieker. Je kiest je gehaktbal met vulling (ook veggie!) en kiest voor stoemp of een slaatje erbij. Water en fruit stellen ze gratis ter beschikking. Al een paar keer gaan eten (ook in de vestiging in Gent trouwens).
De Burgerij is een plekje waar vleeseters hun vingers zullen aflikken. Gelukkig voor mij hebben ze ook aan de vegetariërs gedacht en zijn er ook enkele veggie of visburgers op de menukaart te vinden. Ook hun veggie wraps kunnen me bekoren.
Ellis Gourmet Burger kende ik van hun vestiging in Brussel. Ook hier vegetarische burgers op de kaart. Op één of andere manier kies ik altijd voor de Portobello. Met frietjes!
Otomat is een nieuw adresje. Falderie raadde me het adresje aan op Facebook. Een speciale pizzakaart waar het als vegetariër even zoeken was naar een pizza zonder vlees. Als je niet voor tomatensaus bent, is dit echt een pizza-adresje voor jou want ze bieden alle pizza’s ook aan met witte saus. Tof interieur, vriendelijke bediening en lekkere pizza. Jammer van de groep luidruchtige Limburgers die aan mijn tafeltje aanschoven waar zelfs de serveerster zich voor verontschuldigde! Ach, kan gebeuren.
Broer Bretel is zo’n plekje waar ik tussen twee afspraken door al eens een blogpost zit te schrijven, of mijn mailbox wat leger probeer te krijgen, of gewoon even een boekje zit te lezen. Gekend als koffiebar maar ook niet-koffiedrinkers als ikzelf zijn er welkom voor een warme chocomelk of een frisdrank.

Zuid

Wie Zuid zegt, zegt hippe adresjes. Het ene hippe restaurantje naast het andere. De wijk herleefde de afgelopen jaren helemaal. Ook mode- en cultuurliefhebbers komen aan hun trekken. Het KMSKA (nog geduld hebben tot 2019!) en M HKA staan nog op mijn te bezoeken-lijstje.

Fotomuseum

Het fotomuseum is een adresje waar telkens iets nieuws te ontdekken valt. Kunstenaar Boris Mikhailov is er momenteel te gast met een fototentoonstelling over Oekraïne. Een verdieping lager vind je Mariken Wessels met een nogal speciale expositie over de vrouw van Henry. Of moet ik zeggen: met een expositie over de vrouw van de nogal speciale Henry. Helemaal boven heb je Photography INC. Deze tentoonstelling toont de geschiedenis van fotografie tot vandaag, met de smartphone-fotografie.

ModeMuseum

Toen ik Antwerpen bezocht, was er in het MoMu net een nieuwe expositie te zien. Game Changers focust op de speciale silhouetten uit de 20e eeuw. Tot mijn eigen verbazing zaten daar ideetjes tussen die ik zelfs draagbaar vond :-)
In een vorig leven wou ik zelf mode-ontwerpster worden. Uren zat ik kleedjes te tekenen. Nu nog kan ik vol bewondering zijn voor draagbare silhouetten waar toch een hoek af is. Want je moet er maar op komen om bijvoorbeeld geen zoom te voorzien maar het kleed onderaan terug te laten lopen naar de schouders. Als je niet begrijpt wat ik bedoel, kan ik alleen maar aanraden de tentoonstelling te bezoeken. Fantastisch gebouw trouwens ook!

Eetadresjes

Ik ben al naar zo vele koffiebars en leuke restaurantjes geweest op ’t Zuid dat deze blogpost gigantisch lang zou worden :-) Vaak beland ik er op den bots en weet ik achteraf de naam niet meer. Maar er zijn ook adresjes waar ik bewust naartoe ga. Hangar 43 was zo’n vaste stek maar ik zag dat er nu een nieuwe zaak gevestigd is. Iemand al geweest? Enfin, een paar adresjes die me meteen te binnen schieten:

Wasbar is natuurlijk de plek waar de eerste Blogameetup was. Het was geen onbekend adresje voor mij. Ook in Gent was ik al een paar keer. De homemade lemonades weten me elke keer te verleiden :-) Mijn nummer één plek om tussendoor wat te gaan werken als ik in Antwerpen ben.
Den Boterham ligt niet echt op ’t Zuid maar het is één van de eerste zaken die ik tegenkom als ik mijn auto op de kaaien parkeer. Ooit toevallig beland omdat ik even wou schuilen voor een regenbui. Sindsdien al een paar keer binnengesprongen voor iets lekkers van de kaart.
Dansing Chocola is voor mij eerder een plekje om ’s avonds iets te gaan eten. Gezellig adresje met lekkere desserts op de kaart. Je kan er ook ontbijten maar omdat ik meestal pas na de files naar Antwerpen rij, is dat er nog niet van gekomen.
Robuust krijgt een speciale vermelding. Dit was de eerste Zero waste shop in België. Als ik eraan denk, neem ik mijn voorraaddozen mee naar Antwerpen en spring ik hier even binnen om boekwijt, goijibessen, granola enz te kopen.

Nog op de planning: Zurenborg en De Ruien

Ik plan alvast een bezoekje aan Sail & Anchor. Nog andere Zurenborg-tips? Laat maar komen :-)
Ook een bezoek aan de ruien van Antwerpen lijkt me een hele belevenis. Alleen weet ik niet of mijn overgevoelige neus een bezoekje aan de riolen aankan. Of sla ik de bal hier helemaal mis?

Overnachten in Antwerpen

Booking.com

Antwerpen is duidelijk een stad die niet snel tegensteekt. Wat is jouw favoriete plekje in Antwerpen? Laat het zeker weten in de reacties!

PS Volg je Living by the Sea al via Facebook, Instagram en Twitter?

Met dank aan Visit Antwerpen.

Zo was de Antwerp Urban Trail 2016

Gepubliceerd op 6 maart 201617 augustus 2017 door Heidi

Vorig jaar vond ik de Antwerp Urban Trail zo leuk dat ik dit jaar gewoon weer moest meedoen. Ik keek echt uit naar de editie van 2016. Het parcours van Antwerp Urban Trail 2016 liep door het Sportpaleis, een ziekenhuis, een zwembad, de pre-metrotunnel die er vorig jaar ook bij zat, het stadhuis, Huis Happaert, de botanische tuinen, het stadspark en dan vergeet ik nog heel wat plekken.

De voorbereiding voor de Urban trail

Eigenlijk was er niet zo veel voorbereiding. Na de 10 Miles had ik vooral onthouden dat het fun moet zijn. Mijn loopbuddy en ik planden de voorbije maanden regelmatig een intervaltraining in en we waagden ons ook aan een paar 10 km en meer lopen. Dat was voor mij al even geleden. Regelmatig gaan trainen maar zonder druk, dat was de voorbereiding.

Begin vorige week legde ik mijn loopoutfit voor vandaag al klaar. Zo enthousiast was ik dus :) En dan kwam donderdagavond. En eigenlijk vooral donderdagnacht. Ik voelde (weeral) een verkoudheid opkomen. Vrijdagochtend voelde ik me zo belabberd dat ik alle plannen voor vrijdag annuleerde en na een bezoek aan de apotheek meedeed aan de nationale pyjamadag. Lang leve Netflix trouwens!

Lopen als je ziek bent?

Lang verhaal kort: vrijdag en zaterdag kwam ik amper mijn zetel uit. En dan toch gaan lopen vandaag? Tja, ik las ergens dat, zolang je ziek ben ‘boven je hals’ er geen probleem is om te sporten. Onder je hals en bij koorts ziek je beter eerst uit. Ik had vooral last van een vervelende verstopte neus en af en toe wat keelpijn. Optimaal was het dus niet maar lopen zou moeten lukken.

Antwerp Urban Trail 2016

Bij de 10 Miles leerde ik al dat traag starten van goudwaarde is. Toch liet ik me opnieuw door de massa meeslepen. ’t Is te zeggen: het tempo dat we liepen zou ik normaal gezien goed moeten kunnen volhouden. Na amper twee kilometer voelde ik al dat ik me aan het vergalopperen was. Ik beet op mijn tanden.

Door het Sportpaleis lopen en zelf eens ‘Hallo Sportpaleis’ kunnen roepen was veruit het meest memorabele moment voor mij uit deze Antwerp Urban Trail 2016. Na de passage in het Sportpaleis ging het snel achteruit voor mij. Ik was duidelijk nog ziekjes. Door het warme zwembad lopen was de druppel.

Gelukkig was er wat verderop al de eerste bevoorrading. Ideaal om wat te recupereren want daar kwam de pre-metrotunnel al aan. De combinatie van waarschijnlijk wat minder zuurstof, iets te enthousiast door de tunnel te lopen en de trappen op het einde zorgden ervoor dat ik even zwarte vlekken zag.

Het was een tiental minuten aanschuiven om weer uit de tunnel te geraken en ik begon me af te vragen hoe het in zijn werk ging als ik zou stoppen. Gelukkig veranderde de moraal eens ik terug in de buitenlucht was. Ik was vastberaden om verder te lopen. Op mijn eigen rustige tempo. En misschien zelfs nog wat rustiger om genoeg reserve te hebben om de finish te bereiken. Ik moet toegeven: ik heb stukken moeten wandelen. Maar ik heb de 12,6 km wel uitgedaan.

Het was een zware loop. Heb mezelf verrast door vol te houden. Het was soms echt verstand op nul en voet voor voet. En misschien had ik beter niet gelopen. Maar ik ben blij dat ik het toch maar gedaan heb. Echt, die Urban Trail zijn de max! Over 2 weken loop ik mee in Gent. Dan hopelijk zonder een verkoudheid die stokken in de wielen komt steken.

Video

Omdat ik al een tijdje niks meer met die GoPro gedaan had, besloot ik de camera vandaag mee te nemen. Zo krijgen jullie ook een stukje van de Antwerp Urban Trail 2016 te zien. Check zeker het einde, aan de finish :-)

Wie van jullie loopt mee in Gent?

Antwerp 10 Miles 2015

Gepubliceerd op 26 april 20157 november 2015 door Heidi

Daar is de ballon! Die mag ik niet uit het oog verliezen. Zou het haalbaar zijn? We zijn in elk geval vlot bezig! Dat dacht ik, toen ik de Kennedytunnel inliep. Hoewel ik me had voorgenomen vooral mijn eigen ding te doen, zeker tijdens de eerste 7 km, liet ik me opzwepen door de ambiance, het handengeklap van de medelopers en het feit dat het goed bergaf ging.

Fout. Helemaal fout. Ik wist het. Het tempo van de pace runner met de ballon van 1:40 was te hoog gegrepen voor me. Zeker met die klimmen aan het einde van de tunnel.

Het had de weken ervoor niet veel gescheeld of ik liep zelfs niet mee in de Antwerp 10 Miles. Mijn dokter gaf me de raad toch maar mee te doen. Ik zou blij zijn achteraf. De boost die zou komen, daar hield ik me aan vast. Geen vooropgestelde eindtijd maar de race gewoon uitlopen. Uitlopen. Gewoon uitlopen.

En toen was het einde van de Kennedytunnel in zicht en begon de klim. De ballon van 1:40 kreeg steeds meer voorsprong. Mijn kuiten verkrampten. Eigen tempo, moedigde ik mezelf aan. Ik bleef het maar herhalen. Luidop.

Na de Kennedytunnel bleef het stijgen, nog een goede kilometer bergop. Ik wist dat. Het stond in de krant als moeilijk punt. En toch had ik me laten vangen… We waren amper 6 km aan het lopen en ik moest wandelen. Bummer. Ja, ik dacht aan stoppen. Ja, ik zat er echt volledig door. Maanden had ik naar de 10 miles uitgekeken en dan dit?! Ik was zo teleurgesteld!

Hoe ik uiteindelijk toch tot aan het Zuid geraakt ben, geen idee. Feit is dat ik mezelf door het diepe dal gepraat heb. Dat ik volgehouden heb, ook toen opgeven de enige mogelijkheid leek. Waar ik bij de Urban Trail nog zo veel had aan de talrijke supporters langs de weg, hoorde ik ze nu niet. Het was me, myself and I.

Op de kaaien was ik stilaan gerecupereerd. Is het omdat ik wel vaker op de kaaien ga lopen en dit bekend terrein was? Waren het de visualisatie-oefeningen die ik de afgelopen weken had uitgeprobeerd? Of was het op automatische piloot, stap per stap? Daar op die kaaien was ik vastbesloten: ik zou finishen!

Ik wierp een snelle blik op de polsbandjes waar de tijd en kilometers genoteerd stonden. Ik zat mooi op schema om onder 1u50 te finishen. Ik versnelde tot het laatste stukje op de Meir. Daar kreeg ik het weer even moeilijk. Ik wist dat de Waaslandtunnel nog moest volgen en besloot te doseren.

De Waaslandtunnel pakte ik slimmer aan dan de Kennedytunnel. Hoewel ik een stukje bergop gewandeld heb, had ik nog voldoende reserves om het laatste stukje te sprinten.

Met net geen 1:50 op de chrono liep ik een nieuw persoonlijk record op de 16 km. Niet dat PR, maar op mijn eentje uit die zware dip geraken, dat zal me van deze Antwerp 10 miles bijblijven! Zo fier!

Urban Trail Antwerpen

Gepubliceerd op 18 maart 201521 augustus 2017 door Heidi

Wie me op Instagram volgt, kreeg al een paar foto’tjes te zien. Vandaag volgt de rest in een plogje.

De CittA Antwerp Urban Trail. Wat. Een. Wedstrijd! Niet dat ik er voor het wedstrijdaspect aan meedeed. Neen, voor mij was het gewoon een leuk loopevenement. Een heel leuk loopevenement. Ik ben nog aan het nagenieten!

Echt, had me een paar jaar geleden gezegd dat ik zo’n tijd zou neerzetten én dan vooral dat ik er plezier aan zou beleven, ik had je eens goed uitgelachen. ’t Kan verkeren.

Was ik voorbereid? Niet echt. De voorbereiding voor de Antwerp 10 Miles, dat is wat hier momenteel op het programma staat. In het kader daarvan ging ik vrijdagavond nog een intervaltraining doen. Gevolgd door een duurloopje. Verre van slim, I know.

Ik voelde het nog een beetje aan mijn spieren toen ik zondagochtend de auto instapte om naar Antwerpen te rijden. Maar ik keek vooral uit naar deze stadsloop. Het gebeurt niet elke dag dat je zo’n 25 meter onder de grond kan lopen.

De avond voordien had ik nog snel even gekeken hoe het met parking zat. Ze riepen vooral op om met het openbaar vervoer te komen. Ik besloot op mijn vertrouwde plekje op de kaaien te parkeren en een halfuurtje te wandelen naar de startplek.

Bij aankomst aan Park Spoor Noord zou blijken dat er best nog veel vrije parkeerplaatsen waren. Volgende keer misschien toch eerst dichtbij proberen parkeren ipv aan de andere kant van’t stad.

Het bleef maar regenen en dat leverde deze ‘waar ben ik aan begonnen, de moed zakt me in mijn schoenen’-selfie op.

Parkeren op een halfuurtje van de startplek was misschien toch een goed plan. Die dertig minuten stappen waren eigenlijk een soort opwarming. Dat ik onderweg veel lopers op hun fiets richting Park Spoor Noord zag, deed de goesting om te lopen alleen toenemen.

Ik haalde mijn startnummer af. Veiligheidsspelden in mijn dure regenjasje zag ik echt niet zitten. Ik trok het T-shirt van de organisatie dan maar over mijn regenjasje aan. Zero style, I know – vooral omdat ik nog vanalles in mijn jaszakken had zitten :-)

Ik zat in wave 5 en moest om 10u20 starten. Starten in waves is heel slim gezien. Zo spreidt de organisatie de start eigenlijk en beperken ze grotendeels het aanschuiven onderweg.

Eens in het startvak begon het echt te kriebelen. De ambiance zat er in. Mijn loophorloge was er ook helemaal klaar voor :-) En mijn Asics piepen ook even tevoorschijn op deze foto.

Eerlijk is eerlijk, ik hoorde op voorhand vooral kritiek op de organisatie. Dat het een grote massa is. Dat je overal moet drummen en aanschuiven. Ik hield mijn hart vast. Was volledig voorbereid om mijn plan te trekken: sportdrank mee, sportkledij al aan,… Ik moest eigenlijk gewoon nummer afhalen en that’s it.

Awel, complimenten voor de organisatie want het was allemaal erg duidelijk, moest amper aanschuiven (eventjes voor de premetrotunnel) en ook het systeem om je tas achter te laten zat goed in elkaar. Volgende keer toch maar een aparte tas meenemen om af te geven én gebruik maken van de douches ter plekke.

Het was natuurlijk nog maar mijn tweede ~~loopwedstrijd~~ loopevenement. Waar mijn motto tijdens mijn eerste loopevenement “Eigen tempo aanhouden” was, voegde ik daar deze keer “What goes up, must come down” aan toe. Elke helling, elke trap mompelde ik me dit binnensmonds toe. Elke trede die ik omhoog moest, mocht ik vroeg of laat ook naar beneden.

Deze Antwerp Urban Trail leidde ons dus tot in de premetrotunnels. Een halve kilometer lopen op zo’n 25 meter onder de grond, dat maak je niet elke dag mee. Deze tunnels zijn nooit in gebruik genomen. Ik maakte me op voorhand een beetje zorgen over het zuurstofgehalte in die tunnels maar dat bleek niet nodig. Op zo’n unieke plek kunnen lopen, de adrenaline gierde door mijn lijf!

Het parcours trok ook door het Centraal station, door het stadhuis, door de botanische tuinen, door het MAS,… Telkens met trappen die de 12 km serieus wat pit gaven. We liepen zelfs door een café! Echt grappig om doen. Moet voor de cafégangers ook een grappig zicht geweest zijn!

Ook heel leuk: bordjes met ‘kijk naar links, kijk naar rechts om de aandacht te vestigen op bezienswaardigheden langs het parcours. En mijn grote dankbaarheid ook voor de fanfares en supporters voor de aanmoedigingen. En zeker voor de supporters die ik niet kende maar me toch toejuichten en zelfs mijn naam scandeerden, ja chiromeisjes, ik kijk onder andere naar jullie!

In de tunnels, die trouwens goed te doen waren – veel beter dan ik had verwacht, had mijn Geonaute ONmove 200 geen GPS ontvangst. Mijn gemiddeld tempo was dus niet betrouwbaar. Op de trappen probeerde ik wat te recupereren, de stukken ertussen schakelde ik wat hoger en probeerde ik meer dan 10km/u te lopen.

Ik rekende stiekem al even uit. Hoe fantastisch zou het zijn om, rekening houdend met de obstakels (hellingen, tunnels, vernauwingen en eventjes aanschuiven) binnen 1u20 te kunnen eindigen? Ik droomde zelfs even van 1u12.

Uiteindelijk eindigde ik op 1u17. Ik glunderde dan ook nogal bij aankomst!

De organisatie had aan de aankomst ook nog ontbijt en massage voorzien. Ik paste voor de massage want het zag er hier toch wel even aanschuiven uit maar het leek me wel zalig, zo’n sportmassage na zo’n leuke run! Het ontbijtje van Delhaize ging vlot binnen.

Had ik er meer uit kunnen halen (lees: een nog scherpere, voor mijn doen, tijd)? Misschien wel. Ik nam onderweg de tijd om foto’tjes te nemen en te filmen :-) Maar misschien waren deze hele korte pauzes wel mijn geheim om de Urban Trail zo vlot uit te lopen. Ik doe volgend jaar in elk geval graag opnieuw mee!

Nog 6 weken en die andere wedstrijd staat op het programma: de Antwerp 10 Miles. Ik kijk er echt al naar uit. Gokje wagen op mijn eindtijd?