De laatste tijd schoof het duiken een beetje naar de achtergrond. Er komen zoveel andere interessante dingen op mijn pad dat het duiken er soms niet meer van komt. De weinige keren dat ik dan toch nog het water in kan, geniet ik daar elke keer dubbel en dik van!
Ook zo toen ik me voor de eerste duik in Aqaba in het water liet zakken. Het was dan wel misschien met een valse start (De Rode Zee is veel zouter dan de Middellandse zee en ik had een kilootje meer lood nodig dan bij het duiken op Gozo.), eens ik onder water zat voelde ik me helemaal ontspannen.
Duiken voor beginners
Aqaba lijkt me een goede duikplaats voor beginners. Het is een keertje niet Egypte. De watertemperatuur is er het hele jaar door aangenaam. Er zijn heel wat ondiepe duikplekken (de bodem loopt zachtjes glooiend), het is niet echt ver varen naar de duikplekken en de duikinstructeurs zijn er erg vriendelijk en geduldig. Tips voor wie op vakantie wil leren duiken, vind je hier.
We hadden in onze groep een aantal dames mee die in Aqaba hun duikinitiate gedaan hebben en ze waren vrij enthousiast, zowel over het overwinnen van hun angsten, het onderwaterleven als de begeleiding van de instructeurs.
Kiwi Reef
Zoals de naam het al verklapt is dit een groot rif. Het rif loopt tussen de 10 en 30 meter. Ideaal voor zowel beginnende als ervaren duikers. Ik vond het koraal meer intact dan in de nabijgelegen en drukbedoken duikplekken in Egypte. De naam Kiwi Reef komt van een Nieuw-Zeelandse duiker die dit rif ontdekte. Er is ook een groot stuk zeegras waar ik enkele scheermesvissen zag. Die scheermesvissen zijn altijd heel speciaal om zien. Ze lijken verticaal in het water te hangen en verplaatsen zich synchroon. Ze verplaatsen zich soms zo snel dat je twijfelt of je ze wel gezien hebt, zeker omdat ze zich zo goed kunnen camoufleren tussen het zeegras.
De Chinese Tuin
Duiken in Aqaba staat garant voor veel zachte en harde koralen. Ik ben nog steeds onder de indruk van de grote ‘bollen’ die we tegen het einde van onze duik tegenkwamen en de duizenden oranje visjes die er rond zwommen. Deze plek die vlakbij het Marine Park van Aqaba ligt is een populaire plek bij zeeschildpadden, murenes en octopussen.
Wrakduiken op de Cedar Pride
Eén van de topduiken in Aqaba is een wrakduik op de Cedar Pride. Ik heb het normaal gezien niet zo op wrakken die afgezonken zijn voor toeristen maar de Cedar Pride heeft een leuk koninklijk verhaal én een kraainest zoals je ze niet vaak meer ziet. Het persoonlijk cargoschip van de koning is zo’n 25 jaar geleden afgezonken. In eerste instantie voor zichzelf omdat hij een groot duikliefhebber is maar het wrak is vrij toegankelijk voor alle duikers. De Cedar Pride is 78 meter lang en ligt op max 26 m diepte. Op en rond het wrak vind je veel naaktslakken en zacht koraal. Bovendien is er in deze buurt veel kans op zeeschildpadden. Ervaren duikers kunnen het wrak ook penetreren en door en onder het wrak zwemmen.
Technisch duiken in Aqaba
Ook technische duikers komen aan hun trekken in de regio van Aqaba. Een aantal duikcentra in Aqaba is ook gespecialiseerd in technisch duiken.Duiken in Aqaba kan ook vrij diep, zeker tegen de grens met Saudi-Arabië waar je drop-offs vindt. Er zijn een aantal plekken waar duiken dieper dan 100 meter mogelijk zijn…
Duikcentra in Aqaba
Er zijn verschillende duikcentra in Aqaba maar met Deep Blue Dive Center en Sinbad Diving Club ging ik zelf duiken en ik kan beide bedrijven aanraden. Ze hebben allebei een eigen boot waarmee ze naar de duikplaatsen varen. Op de boten is voldoende plaats om binnen te zitten of te genieten van de zon op het zonnedek. Ook voor je duikmateriaal is voldoende plek. We waren niet met veel duikers maar zelfs bij een volle boot heb je voldoende ruimte om je aan te kleden. Er is een handig platform om het water in te gaan en ook het water verlaten is geen probleem door de stevige ladders. Bovendien helpt de bemanning je zoveel mogelijk.
Ik zag op mijn duikcomputer een watertemperatuur van 24 graden en vond dat mijn 3 mm ruim voldoende was, zeker aangezien ik er nog een lycra onder had, met kap dook en we maar enkele duiken deden. Als je snel koud hebt of meerdere duiken plant, kan je beter je 5 mm meenemen.
En waar gaat jouw volgende duikvakantie naartoe? Zou jij overwegen om Egypte volgende keer in te ruilen voor Jordanië?
Of ik interesse had in een duiktripje naar Malta? Dat moet je mij geen twee keer vragen! Ten eerste was ik nog nooit in Malta geweest en stond het land al even op mijn verlanglijstje en ten tweede staat Malta tussen de top-duikbestemmingen van Europa. Gaan duiken in Gozo klonk dus als muziek in mijn oren :-)
Hier lees je wat ik in Malta bezocht. Vandaag neem ik je mee naar Gozo waar we de onderwaterwereld gaan verkennen.
St. Andrew’s Cove
Vlak om de hoek van mijn hotel lag de St. Andrew’s Cove duikschool. Mijn komst was duidelijk aangekondigd :-) St. Andrew’s Cove is geen kleine duikschool. Er zijn meerdere ervaren duikinstructeurs, oude rotten in het vak, die allen even vriendelijk waren. Het was er goed georganiseerd en ze dragen veiligheid duidelijk hoog in het vaandel. Met andere woorden een goede school om te gaan duiken in Gozo.
Doordat ze met zo’n groot team zijn, kunnen ze elke dag verschillende mogelijkheden qua duikplekken aanbieden. Zo is er voor elke duiker een gepaste optie: wrakken op 60 meter (waarvoor ik toch vriendelijk gepast heb), een drop off of eerder een rustige rifduik… Ze bieden zowel kantduiken aan waarbij ze je met jeeps ter plekke brengen of bootduiken aan.
Ze hadden blijkbaar veel vertrouwen in mijn duikkunsten want ik mocht zelf kiezen bij welke groep ik aansloot. Ik mag dan wel duikinstructrice zijn en best wat duikervaring hebben, in Malta had ik nog nooit gedoken dus het leek me wel aangewezen de duikgids te volgen. Die kennen namelijk de mooiste plekjes. En zo zat ik even later met mijn duikuitrusting paraat in de boot op weg naar de eerste duikstek.
Duiken in Gozo
Crocodile Head
In Cala Joncols hebben ze een duikplek die genoemd is naar een kat, in Malta doen ze het met krokodillen. Er zijn geen krokodillen te zien op de duikplek maar de rots die boven water uitsteekt heeft de vorm van een krokodillenkop. Soms moet je het niet ver zoeken.
De boot vaart er in een kwartiertje naartoe. De zee is vrij wild en ik bedenk me dat ik geen anti-zeeziektemiddel meegenomen heb. Gelukkig zit ik al snel in het water en vergeet ik de woelige zee. Het is jaren geleden dat ik zonder droogpak dook en het is dan ook even wennen dat ik op mijn jacket moet trimmen.
Crocodile Head biedt een mooie blik op wat de Middellandse Zee te bieden heeft. Veel mooi begroeide rotsen die hun kleurenpracht tonen als ik mijn duiklamp aansteek. En veel kleine visjes. Plots voel ik dat het water wat kouder is. Ik kijk op mijn duikcomputer en zie dat we de 35 meter gepasseerd zijn. We stijgen langzaam op langs de rotswanden. De instructeur kent deze plek duidelijk op zijn duimpje want we komen vlak bij de boot boven.
Blue Hole
In de namiddag rijden we naar de Westkust, naar de Azure Window. Dit is zowat de populairste plek van Gozo. Ook voor niet-duikers. Hele bussen toeristen worden gedropt om naar de Azure Window te komen kijken.
Ondanks de vele waarschuwingsborden om niet op de Azure Window te lopen doen heel wat toeristen het toch. De gids vertelt me later dat er al hele stukken afgebrokkeld zijn en er nu ook 2 grote kraken zichtbaar zijn. De Azure Window zal er binnen enkele jaren wellicht niet meer zijn. (Update: amper enkele maanden later, in maart 2017 begeeft de azure window het tijdens een storm.)
Maar de duikers komen niet specifiek voor de Azure Window maar eerder voor de Blue Hole. De Maltese limestone is zeer zacht en dus erg onderhevig aan erosie. Doordat het regenwater de kalk oploste, ontstond een gat. Duikers gaan via deze 15 meter poel in het water om dan via een kleine tunnel hun duik verder te zetten in het blauwste water dat ik al zag!
Tip: zorg voor duikbotjes met een dikke zool want met duiksokjes is het niet pijnloos om over de rotsen en kiezelsteentjes te stappen!
Cathedral Cave
Nog een kantduik, naar één van de spectaculaire grotten. We zwemmen steeds verder de grot in en ik kan het niet helpen maar ik voel me niet op mijn gemak. Het is vreemd: in een wrak heb ik daar meestal geen last van maar boven water en in een onderwatergrot kan ik me plots claustrofobisch voelen.
Ik probeer me te concentreren op de mooie kleuren op de rotswand maar hou ook de uitgang constant in de gaten. Tot we zo ver zijn dat ik die amper nog kan zien en één van mijn mededuikers te veel stof maakt naar mijn zin. Ik doe teken naar de duikinstructeur dat ik liever rechtsomkeer wil maken. Grotten zijn mijn ding niet.
Eens uit de grot zien we enkele barracuda’s, een grote harlekijnnaaktslak en een tonijn. Maar ook heel wat plastic. Een andere duikinstructrice probeert zoveel mogelijk plastic te verzamelen. Ik doe mee. In de Malediven leeft onder duikers het geloof dat je voor elk stuk afval dat je opruimt uit zee, je tijdens je volgende duik een haai zal zien!
In de verte zie ik plots een zwarte schaduw opduiken. Het lijkt wel een kleine manta. Wetende dat dit eigenlijk niet kan, zwem ik wat dichter. De desillusie als het een vuilniszak blijkt te zijn… En dat is dan nog maar het topje van de plastic soup want heel wat microplastics zijn niet eens zichtbaar.
Hotel St. Patricks
In Gozo overnacht ik in hotel St. Patricks. Dit hotel heeft een mooi dakterras met een klein zwembadje. De kamers en de badkamer zijn ruim kamer. Wel vond ik het er vrij lawaaierig (airco ofzo, dunne muren,…) dus zeker oordopjes meenemen! Boek als het kan zeker een kamer met zeezicht en een privé-terras! Wat dus zeer handig is dat de duikschool vlak om de hoek zit.
Het was kiezen tussen mijn 3 mm of mijn droogpak. Met luchttemperaturen van 34 graden Celsius was een droogpak niet de beste optie. Omdat ik maar enkele duiken zou maken en het dus niet zag zitten daarvoor een nieuw pak te kopen, koos ik voor mijn 3mm. Weliswaar met een thermoshirt eronder en met mijn dikke kap. Het is nu pas bij het schrijven van dit artikel dat ik me bedenk dat ik onderwater zelfs nooit naar de temperatuur gekeken heb. Ik heb het in elk geval geen seconde koud gehad hoewel ik de thermocline op -35 meter duidelijk voelde :-) Een 5 mm lijkt me ideaal voor wie in oktober in Malta of Gozo gaat duiken.
Topduikspots in Gozo
Ben je wat langer op Gozo? Probeer dan zeker ook deze duiken te doen!
Kristul-Bahhar: een 3 meter hoog Jezusbeeld dat na zegening door Paus Johannes Paulus II onder water geplaatst werd. Eerst op een plek met slechte zichtbaarheid en daarom verplaatst naar Qawra Point. Combineer het beeld met een wrakduik op MV Imperial Eagle, het zusterschip van de beroemde Calypso van Cousteau.
MV Karwela: dit wrak was ooit een Duits passagiersschip. In 2006 zonken ze dit schip af als kunstmatig rif voor duikers. Het ligt tussen de 33 en 39 meter diepte. De begroeiing is nog beperkt. Een ideaal wrak om eens door te zwemmen.
Double Arch Reef: deze duiklocatie ligt vlakbij de Salt Pans waar nog steeds zout gewonnen wordt! Het is even uitzwemmen maar de drop-off zou tot één van de mooiste duikplekken van Gozo behoren.
Topduikspots in Malta
Je hoeft niet naar Gozo om te duiken. Je kan ook op Malta en het kleinere Comino duiken. Enkele hotspots daar: HMS Maori en Bristol Blenheim.
Duik jij wel eens op vakantie? Wat is jouw favoriete duikplek?
Praktische informatie
Hoe bereik je Gozo?
Je vliegt eerst op Malta en neemt daar een ferry naar Gozo. De vlucht duurt ongeveer 3 uur. Op Malta kan je dan een auto huren of de bus naar Cirkewwa nemen waar je de ferry naar Gozo neemt. De overzet duurt ongeveer 45 minuten.
Andere activiteiten op Gozo en Malta
Pin for later
Bewaar dit artikel op Pinterest zodat je het later gemakkelijk terugvindt!
70% van onze planeet is bedekt met water. Wie duikt kan dus meer van de wereld zien! Ik kan het je alleen maar aanraden. In 2001 stapte ik zelf naar de plaatselijke duikschool, op aanraden van een toenmalige collega. Ik had al wel eens laten vallen dat ik graag wou leren duiken. Meer zelfs, ik was de mogelijkheden om op vakantie te leren duiken aan het onderzoeken. Hij raadde me aan om in België te leren duiken en pas daarna op vakantie te gaan.
Jaren later ben ik nog altijd erg blij met die keuze. Ook in onze contreien is onder water heel wat te zien en te ontdekken. Ik had zelfs al meer dan 100 duiken toen ik uiteindelijk voor de eerste keer op duikvakantie ging! Ondertussen geef ik al ettelijke jaren zelf duikles. De verwondering van duikers die voor het eerst in open water mogen gaan duiken, daar blijf ik het voor doen.
Leren duiken op vakantie
Wil jij ook graag leren duiken op vakantie? Lees dan zeker verder! Ik geef je advies over wat je best kan doen en waar je op moet letten.
Volg de cursus thuis
Volledigheidshalve voeg ik er even aan toe dat er meerdere opleidingssystemen zijn. De standaards van de meeste duikopleidingen is sowieso erg hoog, zeker in België. De verschillende federaties leggen hooguit wat andere accenten. Mij ga je dus niet horen zeggen dat het ene systeem beter is dan het andere. Het hangt er maar van af wat je voorkeur is. Zelf koos ik voor het PADI-systeem.
Je kan perfect in eigen land leren duiken. Daar zijn heel wat voordelen aan: het is in je eigen taal, de instructeurs nemen de tijd voor je en zorgen dat je de vaardigheden goed beheerst, je verliest geen tijd op vakantie met theorieles, zwembadles of buitenwateroefeningen maar kan meteen volop van het onderwaterleven genieten. Besluit je na je cursus ook in onze contreien verder te duiken, dan lukt dat probleemloos want je bent het hier al ‘gewend’. Ze zeggen wel eens dat als je hier kan duiken, je overal kan duiken.
Hoe gaat dit praktisch in zijn werk? Ik neem hier als voorbeeld Duikpunt Duikschool (Oostende-Brugge) waar ik zelf ook les geef. In principe duurt de cursus enkele weken. Op verzoek kan het ook privé en werken we de lessen wat sneller af. Je hebt vijf theorielessen die gevolgd worden door een zwembadles. Daarna doe je nog 4 duiken in buitenwater en volgt een theorie-examen. Geslaagd? Dan ontvang je je Open Water duikbrevet.
Zijn er nadelen aan? Goh, het water is hier natuurlijk niet tropisch van temperatuur maar met een aangepast neopreen duikpak heb je daar geen last van.
Doe een referral
Zie je echt echt op tegen het koudere water? Of heb je geen tijd om alle buitenwaterduiken hier te doen? Dan kan je een referral doen. Dit betekent dat je een deel van de cursus hier volgt en de rest ergens anders afwerkt.
Deze optie is in de wintermaanden erg populair. Zeker als je enkel op vakantie wil duiken, heb je met een referral best of both worlds: je ziet de theorie in je eigen taal en verliest daar ook op vakantie geen tijd mee maar geniet wel meteen van het warmere water en de betere zichtbaarheid (afhankelijk van waar je naartoe trekt).
Digitale cursus
Geen tijd/zin om voor je vakantie aan de duikcursus te beginnen? Veel duikcentra in het buitenland werken met een digitale cursus. Dit bieden we trouwens in België ook aan maar lijkt hier minder populair te zijn. Het persoonlijke contact is namelijk net één van de voordelen van hier te leren duiken.
Maar je kan dus online de theorie zelf leren. Voor vragen staat de instructeur ter beschikking. De zwembad- en buitenwateroefeningen moet je natuurlijk in real life doen!
Tips om een goede duikschool te vinden
Vraag advies
Duikers zijn vaak reislustig. De meesten delen hun ervaringen graag. Wil je graag leren duiken, spreek er dan eens over met een bevriende duiker. Of hoor eens rond op sociale media of bij de plaatselijke duikclub. Wedden dat je iemand vindt die een goede duikschool kan aanraden in je vakantieland?
Certificatie
Kies voor een duikschool die deel uitmaakt van een gekende internationale federatie. Op de site van PADI kan je een dive shop and resorts locator vinden die je de weg wijst naar geregistreerde duikscholen. Ik vermoed dat ook andere federaties deze service aanbieden. Deze duikscholen worden streng gecontroleerd dat ze de standaards volgen.
Persoonlijke service
Zoek een duikschool waar de staff Nederlands spreekt of een andere taal die jij goed begrijpt en waarin je je ook vlot kan uitdrukken. Probeer ook voor je vakantie al contact te leggen met de duikschool. Zoek een duikschool waar je je goed voelt. Het is belangrijk dat de duikgidsen toegankelijk zijn en oog hebben voor de individuele klant. Kies liefst een duikschool waar de groepen niet te groot zijn en waar je geen nummer bent. Je wil echt niet leren duiken in een ‘fabriek’ waar de ene duiker na de andere gefabriceerd wordt.
Nog enkele tips
Volg je de volledige duikcursus op vakantie? Vergeet dan niet thuis even naar de dokter te gaan zodat je medisch goedgekeurd bent om te duiken.
Waar je naartoe gaat voor je eerste duikvakantie is natuurlijk persoonlijk maar ik zou de echte topbestemmingen houden voor als je wat meer ervaring hebt. Je zal er des te meer van genieten!
Genoten van je Open Water duikcursus? Overweeg dan zeker verder te gaan en schrijf je in voor de Advanced Open Water cursus!
Wil jij graag leren duiken? Of duik je al maar heb je nog tips? Laat gerust van je horen in de comments!
Na lang aftellen was het zover! We zouden vertrekken op Noordzeetrip. ‘We’ zijn John, Ion, Luc en ikzelf (en dan nog wat duikers van bevriende duikclubs). De Cdt. Fourcault, onze thuisbasis voor de komende week, ligt (misschien) op ons te wachten in de haven van Hull. Misschien want hun vorige reis ging naar het Hoge Noorden en daar liep niet alles volgens plan.
In Zeebrugge wacht een camionette die ons duikmateriaal op de ferry mee zal nemen. 24 duikuitrustingen passen er nipt in en de banden kunnen het gewicht amper aan.
Als illegalen (spreekwoordelijk hé, we waren allemaal perfect in orde met onze papieren) kropen we zelf –dicht tegen elkaar- in een tweede camionette. Klaar voor de overzetboot.
The Humber
Na een lange nacht klauteren we aan boord van de Fourcault. De weersvoorspellingen zien er niet goed uit maar hoopvol maken we ons materiaal duikklaar en vooral stormvast. Pim en zijn team verwelkomen ons en Pim vertelt over het ijs waar ze in vastzaten.
Eens we de Humber verlaten wordt het helaas al snel duidelijk dat duiken in The Wash er niet in zal zitten: 7 Beaufort! We bekijken dan maar Das Boot om ons enkele uurtjes bezig te houden. Na een woelige nacht worden we terug wakker in de Humber. De Fourcault maakte rechtsomkeer en zocht bescherming in de riviermonding tegen de 8 Beaufort die er ondertussen stond. Een linkje naar tips tegen zeeziekte is hier op zijn plaats ;-)
Films, films, films…en Uno
Het leven aan boord bestaat uit slapen, eten en dvd’s bekijken. De massagestoel kent veel bijval. We hopen op weersverbetering zodat we toch enkele duikjes (desnoods niet in The Wash) kunnen loggen. Misschien kunnen we beter een filmlogboek maken: Das Boot, Shooter, Pitch Black, As Good As It Gets, The Abyss, My Name is Nobody, Magnolia, Broken Flowers, The Fifth Element, Finding Nemo, Hostel, Usual Suspects, The Departed, True Lies, Jack Ass, From Dusk till Dawn, … en nog 20 andere.
Na 3 dagen komt Luc met een leuke afwisseling: UNO!
Tja, het was voorspeld op Luc zijn T-shirt: You’ll never dive…
Toch duiken?
Vrijdagochtend is er goed nieuws: we gaan duiken! Iedereen trekt heel enthousiast zijn uitrusting aan. Je kan kiezen hoe je in het water gaat: springen of met de kooi. Ik kies voor de kooi, het lijkt me net te hoog om met volledige duikuitrusting en decoflesje te springen. De zodiac trekt je m.b.v een surfplank naar de dregboei. Het is een makkie om op de surfplank te komen zegt Pim… Yeah right! Niet voor een klein meisje met een decofles! Gelukkig is de bemanning erg behulpzaam. Aan de boei wacht ik op Luc om de afdaling in te zetten.
Fane
Beneden wacht ons een verrassing: we kunnen 2 kanten op. We kiezen rechts… Geen wrak te zien, enkel kreeftenfuiken, stof en heel veel andere duikers, allemaal op zoek naar het wrak. Plots vinden we, wonder boven wonder, het touw terug. We besluiten de andere kant te nemen. Een paar meter van het touw botsen we (eindelijk) op het wrak. We hadden geluk bleek achteraf. Niet iedereen had het wrak gevonden. Het zal je maar overkomen op je eerste Noordzeeduik (zonder namen te noemen, hé Brecht)!
Duik 2?
De tweede duik wordt een nachtduik. Omdat we geen bodemtijd willen verspillen met het zoeken naar het wrak, wordt beslist de rebreatherduikers eerst het water in te sturen. Zij zoeken het wrak, leggen een reeltje en sturen een boei naar de oppervlakte. De rest maakt zich aan boord duikklaar, klaar om te springen (jaja, ook ik beslis met knikkende knieën te springen). Met kilo’s materiaal wachten we op de boei.
Na een uurtje komen de eerste duikers terug boven. Niks gevonden! Geen duik dus. Teleurgesteld doet iedereen zijn materiaal af. Iemand van de andere club (Of mag ik gewoon zeggen dat jij het was, Yvan?) neemt zich voor de volgende keer te wachten met pakpissen tot hij IN het water zit. De discussie die volgde laat ik even achterwege. Niet echt reclame voor de dregkwaliteiten van de Cdt. Fourcault.
De avond wordt afgerond met een filmpje en een spelletje strip-Uno (ja jong, na al die dagen op een boot begint een mens al eens gekke ideeën te krijgen). Dat laatste werd door alle partijen eerlijk gespeeld. Niemand speelde vals, ahum.
Koper!
Poging 3. Na een zware discussie is beslist dat er op het wrak gedregd wordt. De zodiac dregt, terwijl ze een van hun duikers het water insturen. Onze organisator Filip heeft getimed hoelang het duurde om het wrak te vinden. Je moet het hem maar eens vragen. De duiker van de Fourcault keert na 70 minuten aan de oppervlakte terug. Hij heeft het wrak niet gevonden! Wij gelukkig wel. Het was een prachtig wrak! Zowat iedereen haalt wel iets boven: kreeften, lantaarn, een koperen handvat, …
Lord Budt
De sfeer aan boord is op slag helemaal omgeslagen. Iedereen bewondert de souvenirs, geniet van de zon en droomt alweer van het volgende wrak (heel voorzichtjes dan, want met de Foucault weet je nooit…). Het lijkt ons eindelijk mee te zitten. Het derde wrak is ook een pareltje met heel veel vis en kreeft (goed voor de BBQ van vanavond!). Helaas is het al meteen het laatste wrak van deze trip. Algauw hebben we (met decogas) 17 minuten decotrap aan ons been en moeten we aan onze opstijging beginnen.
Kreeft!
De trip wordt afgesloten met een lekkere BBQ (met kreeft). Iedereen is het eens: het eten was absolute top. Tegen 1u ’s nachts varen we Zeebrugge binnen na een (duik)trip van extremen. Dat het een trip was waar we het nog vaak over zullen hebben…
Please scroll down to read the story about the Belgica in English.
De geschiedenis
de Gerlache
Flashback naar eind negentiende eeuw. De Belg de Gerlache kocht het Noorse schip Patria en doopte het om tot de Belgica. Het plan was ambitieus: naar de Zuidpool reizen. Op 16 augustus 1897 vertrok de Belgica in Antwerpen. Aan de kaaien daar staan sinds een tijdje verwijzingen naar deze legendarische reis en de bemanning van de Belgica. Dat ze pas veel later zouden terugkeren, dat was niet voorzien. In februari 1898 raakte de Belgica vast in het poolijs. Ondanks verwoede pogingen alsnog los te komen, was het schip en zijn bemanning gedwongen om op Antarctica te overwinteren. Ze waren hiermee de eersten ooit om te overwinteren op dit continent. Het bleek een zware beproeving: wekenlang zonder daglicht, slinkende voedselvoorraden en geen vooruitzicht over wanneer ze uit het ijs zouden losbreken. Dit zou uiteindelijk pas het jaar erop zijn. In november 1899 vaart de Belgica Antwerpen terug binnen.
WO II
1940: De Britten gebruiken het schip als munitieopslag. Op 19 mei 1940 brengt een Duitse luchtaanval het schip tot zinken nabij het Noorse havenstadje Harstad.
De ontdekking
1990: Lokale duikers ontdekken het wrak. De Noor Kjell, die ik in Harstad ook zou ontmoetten, identificeerde het wrak als de Belgica. Gezien de vaderlandse geschiedenis zijn we in België uiteraard geïnteresseerd in het wrak en er vinden meerdere expedities plaats om de toestand van het wrak te evalueren met als doel de Belgica (of toch zoveel mogelijk delen ervan) te conserveren.
Mijn expeditie
Fast forward naar 2012. Nogal onverwacht kreeg ik een mail van onderwaterarcheoloog Tomas Termote. Hij zou een paar weken later op de Belgica gaan duiken. Of ik geen zin had om deel uit te maken van zijn expeditieteam? Tuurlijk! Er moest wel het een en ander geregeld worden (lees: verlof aanvragen in een hele drukke periode en budget dat voor de verbouwingen was voorzien vrijmaken voor een vliegticket en dergelijke). Maar ik kon deze kans niet laten liggen.
Op naar Noorwegen!
Op Brussels Airport ontmoetten we Nicolas, de onderwaterfotograaf. Ik dacht dat ik veel bagage mee had… Mijn berg bagage viel heel goed mee in vergelijking met het volgeladen karretje van Nicolas! De eerste vlucht bracht ons naar Oslo. Op de luchthaven daar maakten we kennis met de Roemenen die ons zouden vergezellen. Cameraman Cosmir en regisseuse/producente Ana zijn bezig met een documentaire over de enige Roemeen aan boord: Emil Racovita.
Harstad
Eens in Harstad worden we opgepikt door Kjell en Christian. Ze brengen ons naar het hotel. Onderweg was het genieten van de besneeuwde landschappen. Cosmir en Ana waren nogal stil. Het was pas toen bleek dat Ana in Frankrijk gestudeerd had en ik naar het Frans overschakelde dat het ijs brak.
In het hotel bleken we met een overboeking te zitten. De mannen zouden een kamer delen. Ana en ik deelden de andere kamer. De volgende nacht konden we elk een aparte kamer betrekken maar toen Ana de hoge prijzen in Noorwegen zag, was ze snel akkoord om de komende dagen ook gewoon een kamer te delen.
De rest van de avond brachten we in het duikcentrum door: flessen afhalen, lood en rest van het materiaal in orde brengen.
Time to dive!
De volgende dag startte al vroeg met een briefing. De geschiedenis van het wrak en de plannen van het wrak passeerden de revue en de duiken werden gepland. Na de briefing was het tijd om aan boord te gaan. Het was een eindje varen. De Belgica ligt niet ver uit de kust maar is het makkelijkst bereikbaar over het water.
De Belgica is 36 meter lang en heeft een houten romp. Het wrak ligt op ongeveer 20 meter diepte. Toen wij er waren, in maart was de watertemperatuur rond de 0°C. De zichtbaarheid was adembenemend! Omdat er een probleem was met de onderwatercamera’s, ging ik als eerste in het water. Van zodra je kopje onder ging, zag je de Belgica in zijn geheel liggen. Even naar adem happen!
Bucket list!
Dit was dus het wrak waar ik al zo veel over gelezen had. Zichtbaarheid +20 m!
De eerste duik was een algemene verkenning (voor het logboek: 20 meter, 50 minuten). Het viel me op dat er ontzettend veel krabben op het wrak wonen. Ook al was het water erg koud, met mijn dubbel onderpak, droogpak en duikwanten viel het best mee.
In koud water duiken vraagt, naast extra warme kledij, ook enkele speciale maatregelen: zo ga je boven water niet uit de ontspanners ademen om bevriezing te voorkomen.
Eens terug aan boord was de vloerverwarming in de boot een leuke verrassing. Na een debriefing vaarden we terug naar de haven.
Duik 2
De tweede duik stond in de namiddag gepland. Deze keer geen problemen met de camera’s en we waren al snel klaar om in het water te springen. Het wrak is in staat van verval, de kleinste aanraking kan voor serieuze beschadiging zorgen. Het is dus uiterst voorzichtig duiken. Bovendien bevindt er zich springstof aan boord.
Deze tweede duik volgden we ook een touw naar een tweede wrakje wat verder. Deze barge is niet veel speciaals (in vergelijking met de Belgica) en veel is er niet over geweten. We keerden dus snel naar de Belgica terug.
Duik 3
De dag erna, tijdens de derde en laatste duik van deze expeditie, toonde Tomas me het stuurwiel en namen we voorzichtig een kijkje in de stuurhut. Naast kranen zag ik er ook een kopje liggen. Het wrak is prachtig begroeid en toen wij er waren bewaakte een snotolf er zijn nest. Schattig om zien.
’s Avonds stond nog een ontmoeting met een journalist op het programma maar die belde op het laatste nippertje af wegens een dringender bericht (er verdween die middag een Hercules in de omgeving). Terwijl het nieuws in België overheersd werd door de busramp van Sierré, was het al Hercules wat het Noorse nieuws betrof.
Voor we de dag erna naar huis vertrokken was er nog wat tijd om het (dure en beperkte) nachtleven van Harstad in te duiken en te shoppen voor het thuisfront.
De Belgica, het blijft me fascineren. Nog meer nu ik het wrak en zijn geschiedenis ervaarde, zowel door deze 3 topwrakduiken die zonder meer in mijn top 10 duiken allertijden horen als door de vele plekken in Antarctica, gerelateerd aan de Gerlache te kunnen bezoeken.
Als uitsmijter nog dit filmpje, het resultaat van het harde werk van Ana en haar team: Scufundare la epava Belgica
Diving the wreck of the Belgica
Flashback to the late nineteenth century. The Belgian de Gerlache purchased the Norwegian ship Patria and renamed it the Belgica. The plan was ambitious: to travel to Antarctica. On August 16, 1897, the Belgica left Antwerp. Their return would be much later then planned.
The story of the Belgica
In February 1898, the Belgica became trapped in the polar ice. Despite frantic efforts to come loose, the ship and its crew was forced to overwinter in Antarctica. They were thus the first ever to overwinter on this continent. They suffered severe bearings: weeks without daylight, hardly any food stocks and no prospect about when they would be able to break free from the ice. In November 1899, the Belgica sailed back to Antwerp.
1940: The British use the ship as ammunition storage. On May 19, 1940 a German air raid brings the ship sinking near the Norwegian port town of Harstad. 1990: Local divers discover the wreck. The Norwegian Kjell, whom I met in Harstad identified the wreck as the Belgica. Given the national history, Belgium is of course interested in the wreck and starts up several expeditions, to evaluate the state of the wreck, with the aim to preserve the Belgica (or as many as possible parts of).
Expedition Belgica
Fast forward to 2012 when quite unexpectedly, I received an email from underwater archaeologist Tomas Termote. He was going to dive the wreck of the Belgica and asked me if I wanted to be part of his expedition team. Sure! This was a chance I could not let pass!
A few weeks later we met the underwater photographer Nicolas at Brussels Airport. I thought I had a lot of luggage… My amount of luggage was nothing compared to the laden trolley of Nicolas! The first flight took us to Oslo. At the airport we met the two Romanians who would accompany us during the expedition. Camera operator Cosmir and director/producer Ana were making a documentary about Emil Racovita, the only Romanian aboard the Belgica during the expedition of de Gerlache.
Harstad in Norway
Upon arrival in Harstad Kjell and Christian picked us up and drove us to the hotel. The surroundings were lovely and snow white. Cosmir and Ana were quite quiet. It was only until Ana told us she studied in France and I started to speak French with her, conversation ran more smoothly.
As there was an important conference in Harstad, the hotel was fully booked. Too full: they overbooked. The guys had to share a room and Ana and me were going to share a room. The next night, we all could have our seperate rooms. But when we saw the price of the room, Ana and I were happy to share the room for the whole period.
The rest of the night was spent in the dive store: filling dive tanks, checking weight belts and preparing diving equipment.
Diving the Belgica
An early start, the next day with an early morning briefing. We talked about the history of the wreck and studied the plans of the wreck. We planned the dives and divided the tasks underwater. After the briefing we went aboard the dive vessel. The Belgica is close to the shore but it is hardly possible to get there overland.
The wreck is 36 meters long and is made out of wood. It rests at about 20 meter depth. When we were there, early March, the water temperature was around zero degrees. The visibility was awesome. Because of an issue with the camera’s, plans changed and I jumped in first. As soon as I put my head below the surface, I could see the Belgica. Breathtaking! This was the wreck I had been reading and dreaming so much about.
The first dive
The first dive was an exploration dive. I logged 20 meter and 50 minutes. Eventhough the water was very cold, I didn’t feel it thanks to my dubble undersuit, drysuit and 3-finger gloves. Cold water diving asks for some special measurements. You avoid to breath through the regulators while above the surface. Otherwise they can freeze.
Second dive
The second dive was planned in the afternoon. This time all camera’s where ok and we all could jump in the water as planned. The wreck is devastated. The smallest touch can result in severe damage. You have to be very carefully while diving. Above the vulnerability of the wreck, the wreck is also covered in explosives. During this second dive we also explored the second wreck, a few meters further. There is not a lot known about it, compared to the Belgica.
The third dive
The day after, during the third and last dive of this expedition, Tomas showed me the steering wheel and we took a look in the bridge. Besides valves we also saw a mug. The fauna and flora of the wreck is awesome. I especially enjoyed the lump sucker, sitting on its nest.
In the evening we were supposed to meet a journalist but that was cancelled because of a missing Hercules. While the Belgian media had to deal with the terrible bus crash with school children in Sierré, the Norwegian press was all about the missing Hercules. Before going home we hit the shops and enjoyed the nightlife. The Harstad way.
The Belgica, it stays fascinating. Even more now that I have dived it and experienced its history. Both by diving it and visiting the places it overwintered. Surely in my top 10 dives ever! And last but definetely not least this video by Anna and Cosmir: Scufundare la epava Belgica
In 2007 was er nog geen blog. Maar wel al een reis- en schrijfkriebel. Naar aanleiding van deze blogpost, waarin ik het al even over die ontmoeting met die schildpad had, leek het me een perfect moment om het reisverslag van toen eens online te gooien. Veel leesplezier!
28/10 : Vertrek uit Zaventem
*In 2007 leek het me cool in een soort pseudo Afrikaans te schrijven. Mijn excuses. Het is gelukkig alleen de eerste paragraaf* Ons war veel te vroeg. D hat die kleed komiek. Ons het baie goed gelach. Het droeg die uitfit gelik Safari Jimmy! Vluch na London nie speciaal nie. Ons het gelach in vluch na Johannesburg. Het war die gebuur die achter ons zat! Het kon ons lich aanmaak. En ons die van die gebuur. Die vliegkapitein vertel ons ook dat die laatste vluch van die ijzeren vogel is.
29/10: Eerste keer offroad
Tijd om de jeeps op te halen. Mister Nice Guy legde ons alles tot in de puntjes uit: 2 Landrovers (die nog volledig aan elkaar hangen) met telkens 2 tentjes op het dak. En toen begonnen we eraan! In Zuid-Afrika en Mozambique is het links rijden. Alles in de wagen is omgekeerd: als je de richtingsaanwijzers wil aanzetten, gaan plots de ruitenwissers heen en weer en omgekeerd. Ja, elke gelegenheidschauffeur zette wel een keertje de ruitenwissers aan ipv de richtingaanwijzers.
We waren amper 25 meter offroad of jeep 1 met Johnny Offroad reed zich al vast in de modder. Jeep 2 volgde luttele seconden later… Met vereende mankracht en hulp van een lokale visser groeven en duwden we de jeeps los. Het pakje van Safari Jimmy bleef niet lang moddervrij. De rest van de reis bleef jeep 2 ruim achter jeep 1. Kwestie van niet wéér allebei vast te zitten.
30/10: Een regen van Watervallen
Neen, niet de Watervallen van Plopsa Coo (nvdr anno 2014: sluipreclame voor de toenmalige werkgever) maar Bridal Veil Waterfall, Mac Mac Waterfall, Blyderivier en Potholes stonden vandaag op het programma.
J-M toonde zich een echte kamikaze-chauffeur door meerdere stopbordjes te negeren en plankgas op de verkeerde rijstrook verder te rijden. C werd Hot C nadat ze een lokale bewoner gehuld in een winterjas vroeg of hij hot was. En verder kregen we heel wat adembenemende landschappen te zien. We zagen ook de small Five: schaap, kip, koe, baviaan, varken. Morgen beginnen we aan de Big Five…
31/10: Krugerpark dag 1
De Safari begint! Hier hebben we allemaal lang naar uitgekeken. Spannend hoor! Zullen we olifanten zien? Misschien zelfs een leeuw? Of grote poesjes? Met het fototoestel in de aanslag rijden we Krugerpark binnen langs de Phalaborwa ingang. Offroad Johnny ruilt zijn naam even in voor Stofwolk Johnny. Als snel zien we Impala’s, olifanten en een buffel! Na de middag is het mijn beurt om te rijden. Nu was ik het wel gewoon om met een gigantische jeep te rijden maar links rijden… Het is wennen. Gelukkig zijn er amper andere auto’s te zien. Ik zit amper 5 minuten achter het stuur of de weg is versperd… door een kudde buffels! Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl de rest me aanraadt om kalm verder te rijden. ’s Avonds lees ik dat buffels erg agressief zijn. Gelukkig lees ik dit pas na mijn ‘buffelmoment’. Safari Jimmy krijgt wat later ook zijn ‘buffelmoment’. Een nieuwsgierige olifant wil even komen kennismaken maar Safari Jimmy is een beetje bang van olifantjes en maakt zich snel uit de voeten.
Na een gezellige braai, kruipen we in onze tentjes. Tijd om te dromen over de hyena’s, olifanten, nijlpaarden, zebra’s, buffels, struisvogels,… die we gezien hebben.
1/11: Krugerpark dag 2
Ook vandaag weer heel veel dieren gezien! Net voor het donker wordt, zijn we midden in de mooiste natuurdocumentaire belandt. Op het eerste zicht een verlaten drinkplaats. Tot we enkele nijlpaarden ontdekken. En hé, is dat daar geen krokodil? We willen net verder rijden als we plots een paar buffels opmerken. Een paar werden er al gauw 100, misschien zelfs 500?! Net een file op de E40. Plots valt een krokodil de buffels aan en stuiven de buffels het water uit. De krokodil hapt naast maar de buffels vertrouwen het niet meer helemaal. Het showspel is nog niet gedaan. Aan de overkant komt een kudde olifanten samen. Mooi op een rijtje: mama’s, tantes en baby’s. Prachtig geregisseerd door National Geographic! Echt een moment om stil van te worden. Een moment om niet meer te vergeten, om te koesteren en te herbeleven.
Nog niet helemaal bekomen van dit magisch moment, staat het geluk alweer aan onze kant. Zwarte neushoorns kruisen zomaar de weg! Erg uitzonderlijk in het Krugerpark en 2,5 op 5 voor ons (We willen ook graag nog de Witte neushoorn zien).
2/11: Krugerpark dag 3
Hoeveel geluk kan een mens hebben? Veel, zo blijkt! 8 paar ogen speuren vandaag naar leeuwen en de grotere katachtigen. Telkens als we denken iets gezien te hebben, blijkt het een steen te zijn. En daar weer een steen. Alhoewel… het lijkt wel een leeuw. Was dat een leeuw? Euh, STOP! Terugkeren! Ik heb een leeuw gezien! Daar ligt ze onder een boom, genietend van de schaduw. Jeep 1 is helaas al verder gereden. We proberen hen te bellen. Murphy zorgt er echter voor dat we geen ontvangst hebben. Gelukkig merkt jeep 1 op dat we niet meer volgen en keren ze terug. 3,5/5!
Op de koop toe zien we ook nog de zeldzame Witte Neushoorn: 4/5. Een luipaard zal voor de volgende keer zijn.
De camping waar we die avond onze tenten opzetten zal ooit wel een sterrencamping geweest zijn maar daar is weinig van overgebleven. Zelfs geen douchekop. Het water in de ‘hot spa’ heeft hetzelfde kleurtje als onze plaatselijke 3 Vijvers in zijn mindere tijden. Hot C, specialiste in compensaties vragen aka “my friends aren’t happy” aka “refund” haalt haar slag thuis en we krijgen de helft terug.
3/11: de weg naar Mozambique
Eén van de meest avontuurlijke momenten van deze avontuurlijke reis was vast en zeker de grens oversteken naar Mozambique. ‘Mannekes’ komen ons helpen om door de (omkoopbare) paperassenmolen te geraken. Tussen alle zwart gekleurden staat een spierwitte albino met rood petje. Later die dag komen we nog een albino tegen met een rood petje, maar dan kilometers verder. Het is ons niet duidelijk of het dezelfde persoon kan zijn geweest.
De eerste stukken offroad in Mozambique eisen al gauw hun tol. Izzy Whitesocks kan één van de potholes niet meer ontwijken en we horen een luide boenk. Na een tijdje hoor ik iets ratelen maar we zien niet meteen wat het zou kunnen zijn. Tot ik mijn hoofd uit het raam steek (Izzydoor had dit ook geprobeerd maar was wel zijn raam vergeten opendraaien -BOINK!): één van de bullbars hangt halflos. Er zit niks anders op dan te stoppen en technische assistentie te vragen van jeep 1. Terwijl de mannen de bullbar vastmaken (met een t-wrap, wat had je gedacht?) om de reis te vervolgen, bevestigen de vrouwen alle rolpatronen door broodjes te gaan smeren voor de mannen. Vanuit het bos komen plots kindjes tevoorschijn. Ons hart breekt en we willen hen een pakje koekjes geven maar ze kijken ons argwanend aan. Deze kleine Mozambiquaantjes zijn helemaal niet gewoon dat blanken vriendelijk zijn. Ze denken dat we Zuid-Afrikanen zijn en vertrouwen het niet. Tot ik hen in het Spaans aanspreek (met hier en daar een Portugees woord tussen), pas dan lachen ze en bedanken ze ons. Mijn hart smelt en mijn besluit staat vast: thuis adopteer ik een Cunina-kindje!
Wat leerden we nog tijdens deze rit? Een sportbeha is geen overbodige luxe bij dergelijke offroads (of je moet een chauffeur hebben zoals W die je waarschuwt: hou ze maar al vast!). En voor het woordenboek: stofnegers: zwartgekleurde medemens die niet gewoon is van 2 jeeps na elkaar te zien. Ze gaan uit de kant voor de eerste wagen maar verwachten de tweede jeep niet. Plots duiken ze vanuit het stof op en kunnen net op tijd voor de tweede jeep wegspringen: spannende momenten zowel voor hen als voor de inzittenden van de jeep!
4/11: Duikdag 1
De vorige avond reden we door tot in Barra Lodge, bij Tofo waar we de komende week verblijven. Na een paar weekjes geen water te hebben gezien, kriebelt het wel erg om te gaan duiken. En we worden verwend. Voor de eerste duik brengt de zodiac ons naar Giant Castle waar we verwelkomd worden door een gitaarhaai. De duiken zijn een pak kouder dan verwacht (zo’n 7°C kouder!). In de loop van de week varieert de temperatuur op mijn Vytec-duikcomputer tussen 19° (Brrrrr) en 23°C. Zelfs voor mij is een 2mm net iets te fris. Gelukkig kan ik een onderpakje en een super-de-luxe Maresduikpak lenen. Dus bij deze nogmaals dank!
Op de tweede duik vandaag in Office (gelukkig niks met werk te maken) wordt onze divemaster gestoken door een zeewesp.
5/11: Duikdag 2
Bij het instappen in de Zodiac loopt het bijna verkeerd… Een golf overspoelt het bootje en de schipper kan ons maar net uit de branding krijgen. Eerst duiken we op Amazon. Deze duiksite is een schoon voorbeeld van de duiken in Mozambique: weinig kleurrijke koralen maar des te meer grote scholen grote vis… en af en toe een haai, zoals de grey reef shark.
’s Namiddags gaat de wind eindelijk een beetje liggen en kunnen we eindelijk naar Manta Reef! We hebben er een zodiac-rit van bijna één uur voor over maar we worden beloond: tientallen Manta’s, Shadow dancers, duivelroggen die tikkertje lijken te spelen en schildpadden. Omdat iedereen het verhaal van de Close Encounter van Safari Jimmy met de Grote Zeeschildpad al gehoord heeft, zullen we maar niet vertellen hoeveel schrik hij had toen hij bijna werd opgegeten door de big mean turtle. Deze duik kan je met geen woorden beschrijven en de terugrit met de zodiac nog minder: wellicht de langste slappe lach ooit. En dan… Whaleshark! Iedereen doet bliksemsnel zijn zwemvliezen en duikbril aan en glijdt in het water. Amper 2 meter onder ons zwemt een walvishaai! Het zoveelste moment van de reis dat in je geheugen gegrift staat. Naast zo’n groot creatuur zwemmen doet je wat. En het houdt niet op want we krijgen ook nog de kans om met een groter exemplaar te snorkelen.
’s Avonds sluiten we de avond af met een lekkere braai op het terrasje. Op het strandje hadden we een barracuda gekocht en die wordt vakkundig op de braai gelegd door topchef-koks D en J. D verdwijnt naar binnen en het duurt wel erg lang vooraleer hij terugkomt. Nu moet je weten dat hij wat last had van zijn bifidus en we werden dus een beetje ongerust toen we hem hoorden roepen. Hilariteit alom: even dachten we dat hij om wc-papier riep… Het bleek inderdaad een sanitair probleem te zijn: toen hij het keukenkraantje opendraaide, schoot de kraan eraf en het water spoot metershoog de lucht in… Gelukkig kon Handige J hem uit de nood verlossen.
6/11: Duikdag 3
Het kan verkeren: gisteren heel veel Manta’s op Manta Reef, vandaag geen enkele gezien! De tweede duik ging naar Sherwood Forest. Op de terugweg een grote walvishaai om mee te snorkelen. Na het duiken gaan we shoppen in Tofo Beach op een lokale markt. De braai van die avond valt letterlijk in het water. Een goede regenbui zet onze lodge onder water en het lijkt dweilen met de kraan open.
7/11: Duikdag 4
Deze ochtend op Manta Reef had eindelijk ook Izzy Whitesocks het geluk om de Manta’s te bewonderen. Met een spanwijdte tot 6m zijn deze roggen niet alleen erg groot maar ook heel sierlijk. Op de terugweg krijgen we nog een kleine walvishaai als toetje. In de namiddag (The Office) hebben de meesten (behalve mijn buddy W en ik dus) het geluk een Zambezi-haai te zien. Op de terugweg worden we vergezeld door dolfijntjes.
Niet alleen water om te duiken. Ook water in de slaapkamers van de lodge. Is het niet het douchewater dat in de kamer van Hot C en IssyWhitesocks loopt, dan is het de rivier die door onze lodge stroomt. Eigenlijk best grappig hoor: het water stroomt langs de voordeur naar binnen en verlaat de lodge weer via de terrasdeuren. We weten meteen waarom de gordijnen niet tot op de grond hangen maar zo’n 20 cm erboven.
8/11: Duikdag 5
Vandaag varen we een laatste keer naar Manta Reef. We zien niet alleen mantaroggen, er zijn ook grote Spaanse danseressen te zien. Deze naaktslak is eigenlijk een nachtdier. Enkel hier in Mozambique zie je ze ook overdag.
We kwamen in de ideale periode om Manta’s en walvishaaien te zien. De walvishaaien passeren hier elk jaar. Ook de Bultrug komt elk jaar door deze wateren, op weg naar Antarctica. Maar de bultrug is in oktober normaal gezien weg. De kans is dus heel klein om dit prachtig dier nog in november te zien. En toch! Op de terugweg van Manta Reef zien we een Humpback Whale samen met zijn baby! Als we heel rustig zijn, mogen we erbij snorkelen… Iets later zien we de vinstaart het water inglijden.
Als extra gaan we in de namiddag naar het Collosseum. Onze divemaster had deze plaats zelf ontdekt. Leuke duik om af te sluiten met een grotje, een witpuntrifhaaitje, een manta, reuzegrote scholen vis én 24°! Eindelijk tropische temperaturen!
Kortom: unieke duiken en unieke ontmoetingen met unieke wezens!
9/11: rit naar Xai-Xai
Het is stiller in de auto. Iedereen is aan het bekomen van de vele impressies. Buiten wat sightseeing (ronde hutjes!), een bezoek aan een lokaal marktje en een snelheidsboete is het een rustige rit. In Xai-Xai is het even zoeken naar een overnachtingplaats. Het wordt uiteindelijk een feeërieke lodge met zicht op zee en een prachtig terras onder een sterrenhemel. We worden, voor de zoveelste keer, stil bij zoveel schoonheid.
10/11: rit naar Nelspruit
Weerom zorgt de grensovergang voor onvergetelijke momenten. Wildplassen wordt streng bestraft met een toiletbezoek. (en nog een, en nog een, en nog een,…) Whitesocks Senior kan je er alles over vertellen.
In Nelspruit logeren we in een lodge bij Belgen. Het zwembadmonster voegt zichzelf toe aan de ellenlange lijst van dieren die Safari Jimmy tijdens deze reis aangevallen hebben. We bezorgen de enthousiaste jongens van de carwash een superdag (en zij ons door onze jeeps weer moddervrij te maken) en D valt in slaap met een cola-tje in zijn handen.
Doodmoe maar gelukkig leveren we de dag erna de jeeps weer in vooraleer het vliegtuig ons huiswaarts brengt. Op alle vlakken een memorabele reis!
Deze site maakt gebruik van cookies. Als je deze site gebruikt, ga je hiermee akkoord. OKRejectMeer info
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.