Niet meer gelopen sinds de Urban Trail in Antwerpen, een feestje van een maat die net terug is van wereldreis + in wave 1 starten en dus amper 4 uurtjes slaap én als ontbijt boterkoeken in de auto, in de rapte . Mijn voorbereiding voor de Urban Trail Gent 2016 was niet optimaal te noemen. Of misschien net wel! Want ik heb echt genoten van dit loopevenement en da’s wat telt, toch? :-)

Afscheid van de roze fuchsia Asics

Om de 1000 km zijn je loopschoenen aan vervanging toe. Heel exact had ik het niet bijgehouden maar ik zat daar vermoedelijk al even over met mijn roze Asics. Omdat ik vorige week een nieuw paar kocht, hetzelfde model (Gel Cumulus 16) maar in het zwart, was dit de laatste keer dat ik met mijn fuchsia paar zou lopen. Ja, ik werd daar een beetje emo van want mijn Asics en ik, wij hebben veel meegemaakt samen. Ze zagen een stukje van de wereld, waren erbij toen ik loopdipjes had en deelden in de euforie van de runners high. Ik wou ze vandaag nog een leuke Urban Trail geven als afscheidscadeau ;-)

Urban Trail Gent 2016

Getting there

Het was een klein wonder dat ik vanmorgen nog bij wave 1 kon starten. Gent en auto’s zijn geen goede vriendjes. Ge zijt altijd gejost. In Antwerpen is het simpel. Ik parkeer (gratis) op de kaaien en trek mijn plan verder te voet. In Gent betaal je je ofwel blauw om te parkeren, ofwel moet je de tram op. Ook al ken ik Gent redelijk goed, de tramdinges zijn sinds mijn studententijd nogal gewijzigd. Zie ook bovenstaande voorbereiding en je kan al raden dat ik dat parkeren en ter plekke geraken op voorhand niet uitgedacht had. De trein was uitgesloten. Dan moest ik nog vroeger opstaan. Gelukkig had de organisatie een handige pdf voorzien met alle mogelijkheden. Ik koos voor de Park&Ride aan den Ikea en nam daar de tram.

Toporganisatie!

Weeral complimenten voor de organisatie! Ik liep af en toe verloren (een paar extra pijltjes waren geen overdreven luxe geweest maar dat kan ook aan mijn oriëntatievermogen na 4 uur slaap gelegen hebben) maar verder was alles echt top!

Geen wachtrijen bij het afhalen van je nummer of T-shirt. Geen wachtrijen om je tas af te geven. Geen wachtrijen onderweg. Propere douches en ontbijt. En dan heb ik van het parcours nog niks gezegd :-)

Het was de derde keer dat ik een Urban Trail meeliep. Ik ben echt fan van het concept. City jogging op zijn best! En trouwe lezers weten dat ik wel van city jogging hou. Leuk om weten dat ze dus ook naar het buitenland uitbreiden! Misschien moet ik één van de data in Nederland proberen meepikken… En stel je voor dat ze het concept ook in Stockholm zouden uitrollen. Waar moet ik zijn om in te schrijven? ;-)

Het parcours

Ik had dus al snel mijn nummer en T-shirt en kon nog net, als laatste, aansluiten bij de eerste wave. Dat had ik 6 uur daarvoor niet gedacht :) Ik had geen verwachtingen qua tijd. Na de Urban Trail in Antwerpen was ik vooral vastberaden om deze keer wel traag te starten. De Urban Trail is geen wedstrijd maar dat competitieve zit er wel een beetje in. Al bij al lukte het om mijn eigen tempo aan te houden.

We liepen onder andere door de Kinepolis, het Stadhuis, Huis van Alijn, het graffitistraatje… Zo’n Urban Trail in de stad waar je vier jaar studeerde is een beetje een trip down memory lane. We liepen door één van de gebouwen van de universiteit, passeerden aan mijn vroegere kot en ook de Graslei is zo’n plek uit mijn studententijd.

Je komt ook op plekken waar je nooit eerder was. En waar je wellicht ook nooit meer zal komen. Zoals het Glazen Straatje. Tot spijt van de mannelijke deelnemers waren de dames niet aan het supporteren. OH achter de hoek, van een niet loper: “pff, dat gaat hier nog een paar uur duren, dat lopen.”  Tja, die had duidelijk andere lichamelijke activiteiten gepland…

Je ziet ook andere opmerkelijke dinges. * Gasten die je gezwind voorbijsteken en een stukje verder aan het wandelen zijn. * Jeugdbewegingen die zowat iedereen aanmoedigen. Dank daarvoor trouwens! * Koppels die assorti gekleed zijn: speciale vermelding voor het koppel roze/blauw: de ene zij met roze shirt en blauwe schoenen, de andere zij met blauw shirt en roze schoenen. Zelfs hun haircut was twinning. * Herman Brusselmans – de medelopers waren er niet uit of hij al wakker was of nog wakker.

Hoe ging het?

Geen enkel dipje deze keer. Rond km 7 dacht ik wel even: pff maar een seconde later was ’t al gepasseerd. Aan km 9 besloot ik een sprintje te trekken om nog een paar seconden van mijn pace te doen. Tot ik het bord van km 10 zag en wist dat we nog wel een eindje van de kazerne verwijderd waren – het parcours bleek iets langer dan ik dacht. Hier moesten we dan ook nog even wachten voor een file auto’s die voorrang kregen (mijn tijd, jongens!) en daarna kwam er nog een pittig stuk bergop! Funny enough had ik gelijk nog wat reserve en stak ik nog wat lopers voorbij. En dan die finish… zalig toch :)

Twee weken niet gaan lopen en dan direct meer dan 10 kilometer én met pittige stukjes (bergop, trappen) lopen… Zot zijn doet geen zeer. Of misschien toch een beetje. En morgenvroeg misschien nog een beetje meer :-)

Ik was alweer op weg naar huis toen ik nog een oude bekende tegenkwam aan de finish, met een tijd bijna dubbel zo rap als ik :-) Topper! En toch was ik content met mijn tijd hoor! Laat ik de komende vier weken misschien eens proberen 10% van mijn gemiddelde pace af te doen voor de Antwerp 10 Miles. Dat zal voor mij ook al een prestatie zijn :) Intervallekes, here we come…

’t Was plezant de Urban Trail Gent 2016. Was jij er ook bij? Hoe ging het?

PS Die wereldreiziger van dat feestje gisteren beloofde een gastblogje voor ons te schrijven. Stay tuned!