Urban Trail Antwerpen

Wie me op Instagram volgt, kreeg al een paar foto’tjes te zien. Vandaag volgt de rest in een plogje.

De CittA Antwerp Urban Trail. Wat. Een. Wedstrijd! Niet dat ik er voor het wedstrijdaspect aan meedeed. Neen, voor mij was het gewoon een leuk loopevenement. Een heel leuk loopevenement. Ik ben nog aan het nagenieten!

Echt, had me een paar jaar geleden gezegd dat ik zo’n tijd zou neerzetten én dan vooral dat ik er plezier aan zou beleven, ik had je eens goed uitgelachen. ’t Kan verkeren.

Was ik voorbereid? Niet echt. De voorbereiding voor de Antwerp 10 Miles, dat is wat hier momenteel op het programma staat. In het kader daarvan ging ik vrijdagavond nog een intervaltraining doen. Gevolgd door een duurloopje. Verre van slim, I know.

Ik voelde het nog een beetje aan mijn spieren toen ik zondagochtend de auto instapte om naar Antwerpen te rijden. Maar ik keek vooral uit naar deze stadsloop. Het gebeurt niet elke dag dat je zo’n 25 meter onder de grond kan lopen.

De avond voordien had ik nog snel even gekeken hoe het met parking zat. Ze riepen vooral op om met het openbaar vervoer te komen. Ik besloot op mijn vertrouwde plekje op de kaaien te parkeren en een halfuurtje te wandelen naar de startplek.

Bij aankomst aan Park Spoor Noord zou blijken dat er best nog veel vrije parkeerplaatsen waren. Volgende keer misschien toch eerst dichtbij proberen parkeren ipv aan de andere kant van’t stad.

Het bleef maar regenen en dat leverde deze ‘waar ben ik aan begonnen, de moed zakt me in mijn schoenen’-selfie op.

Parkeren op een halfuurtje van de startplek was misschien toch een goed plan. Die dertig minuten stappen waren eigenlijk een soort opwarming. Dat ik onderweg veel lopers op hun fiets richting Park Spoor Noord zag, deed de goesting om te lopen alleen toenemen.

Ik haalde mijn startnummer af. Veiligheidsspelden in mijn dure regenjasje zag ik echt niet zitten. Ik trok het T-shirt van de organisatie dan maar over mijn regenjasje aan. Zero style, I know – vooral omdat ik nog vanalles in mijn jaszakken had zitten :-)

Ik zat in wave 5 en moest om 10u20 starten. Starten in waves is heel slim gezien. Zo spreidt de organisatie de start eigenlijk en beperken ze grotendeels het aanschuiven onderweg.

Eens in het startvak begon het echt te kriebelen. De ambiance zat er in. Mijn loophorloge was er ook helemaal klaar voor :-) En mijn Asics piepen ook even tevoorschijn op deze foto.

Eerlijk is eerlijk, ik hoorde op voorhand vooral kritiek op de organisatie. Dat het een grote massa is. Dat je overal moet drummen en aanschuiven. Ik hield mijn hart vast. Was volledig voorbereid om mijn plan te trekken: sportdrank mee, sportkledij al aan,… Ik moest eigenlijk gewoon nummer afhalen en that’s it.

Awel, complimenten voor de organisatie want het was allemaal erg duidelijk, moest amper aanschuiven (eventjes voor de premetrotunnel) en ook het systeem om je tas achter te laten zat goed in elkaar. Volgende keer toch maar een aparte tas meenemen om af te geven én gebruik maken van de douches ter plekke.

Het was natuurlijk nog maar mijn tweede loopwedstrijd loopevenement. Waar mijn motto tijdens mijn eerste loopevenement “Eigen tempo aanhouden” was, voegde ik daar deze keer “What goes up, must come down” aan toe. Elke helling, elke trap mompelde ik me dit binnensmonds toe. Elke trede die ik omhoog moest, mocht ik vroeg of laat ook naar beneden.

Deze Antwerp Urban Trail leidde ons dus tot in de premetrotunnels. Een halve kilometer lopen op zo’n 25 meter onder de grond, dat maak je niet elke dag mee. Deze tunnels zijn nooit in gebruik genomen. Ik maakte me op voorhand een beetje zorgen over het zuurstofgehalte in die tunnels maar dat bleek niet nodig. Op zo’n unieke plek kunnen lopen, de adrenaline gierde door mijn lijf!

Het parcours trok ook door het Centraal station, door het stadhuis, door de botanische tuinen, door het MAS,… Telkens met trappen die de 12 km serieus wat pit gaven. We liepen zelfs door een café! Echt grappig om doen. Moet voor de cafégangers ook een grappig zicht geweest zijn!

Ook heel leuk: bordjes met ‘kijk naar links, kijk naar rechts om de aandacht te vestigen op bezienswaardigheden langs het parcours. En mijn grote dankbaarheid ook voor de fanfares en supporters voor de aanmoedigingen. En zeker voor de supporters die ik niet kende maar me toch toejuichten en zelfs mijn naam scandeerden, ja chiromeisjes, ik kijk onder andere naar jullie!

In de tunnels, die trouwens goed te doen waren – veel beter dan ik had verwacht, had mijn Geonaute ONmove 200 geen GPS ontvangst. Mijn gemiddeld tempo was dus niet betrouwbaar. Op de trappen probeerde ik wat te recupereren, de stukken ertussen schakelde ik wat hoger en probeerde ik meer dan 10km/u te lopen.

Ik rekende stiekem al even uit. Hoe fantastisch zou het zijn om, rekening houdend met de obstakels (hellingen, tunnels, vernauwingen en eventjes aanschuiven) binnen 1u20 te kunnen eindigen? Ik droomde zelfs even van 1u12.

Uiteindelijk eindigde ik op 1u17. Ik glunderde dan ook nogal bij aankomst!

De organisatie had aan de aankomst ook nog ontbijt en massage voorzien. Ik paste voor de massage want het zag er hier toch wel even aanschuiven uit maar het leek me wel zalig, zo’n sportmassage na zo’n leuke run! Het ontbijtje van Delhaize ging vlot binnen.

Had ik er meer uit kunnen halen (lees: een nog scherpere, voor mijn doen, tijd)? Misschien wel. Ik nam onderweg de tijd om foto’tjes te nemen en te filmen :-) Maar misschien waren deze hele korte pauzes wel mijn geheim om de Urban Trail zo vlot uit te lopen. Ik doe volgend jaar in elk geval graag opnieuw mee!

Nog 6 weken en die andere wedstrijd staat op het programma: de Antwerp 10 Miles. Ik kijk er echt al naar uit. Gokje wagen op mijn eindtijd?