Vorig jaar moest ik passen voor de Ostend Night Run omdat ik hier liep. Dit jaar liep ik dus wel weer mee. Het was gisteren een bewogen dag. Totaal onverwacht overleed een vriend enkele weken geleden in Noorwegen en gisterenmiddag namen we afscheid. Van John zijn ‘voorlaatste drink’ reed ik meteen door naar de Ostend Night Run, vastberaden om de 14 km uit te lopen, als een soort eerbetoon. John deed vaak wat lacherig over mijn loophobby maar ik weet dat hij stiekem wel supporterde. 14 km was misschien ambitieus van me, zeker aangezien ik sinds deze Urban Trail eigenlijk niet veel meer gelopen had.
Ostend by night
De Ostend Night Run is een mooie run. Je vertrekt aan het Kursaal en loopt over de zeedijk naar de strekdam. Doordat de loop rond 20u begint zorgt de zonsondergang voor een haast magische sfeer. Twee jaar geleden was er iets meer ambiance. Je passeert ook de terugkerende lopers op de strekdam en toen begonnen er een aantal spontaan ‘high fives’ te geven. Deze keer was er veel volk en was het even aanschuiven op de strekdam. Aan het einde van de strekdam volgt een stuk op het strand. Vervolgens liep je via de Visserskaai naar en door de ondergrondse parking. Toen ik er passeerde was er net een auto die door de lopers de garage wou uitrijden. Die zal de memo niet gelezen hebben ;-)
Lopen in de kerk
Na de parking volgde een van de meest verrassende stukken van de run: door de Petrus & Pauluskerk! Het kerkorgel speelde vollen bak en ik geloof dat de pastoor nog nooit zoveel volk in zijn kerk had. Dikke duim trouwens dat de parochie toeliet dat we erdoor mochten lopen! Was echt uniek.
Na de kerk ging het door de winkelstraat en het winkelcentrum (eerst het Feest- en Cultuurpaleis, daarna de Ensorgalerij waar ik luid aangemoedigd werd door de lokale handelaars – nogmaals merci Tom en Louis!), de Langestraat, nog een stukje Zeedijk en de Koningstraat naar de Japanse tuin. Deze tuin baadde in een mysterieuze sfeer. Heel sfeervol verlicht! Helaas is sfeervolle verlichting voor lopers niet echt ideaal en was het een beetje oppassen waar je je voeten zette. Via de uitgang aan het zwembad en de Drie Gapers ging het dan over de Zeedijk terug naar het Kursaal.
14 km
Voor wie 7 km liep, zat het er toen al op. De 14 en 21 km lopers mochten er nog een of twee rondjes bijdoen. Het was even slikken om te horen dat, toen ik net aan mijn tweede rondje zou beginnen, ze al aan de podiumceremonie voor de 14 km bezig waren. Ik vond dat ik nochtans goed gelopen had. Nu loop ik sowieso voor de fun maar ergens wil ik natuurlijk ook niet als laatste toekomen. Voor mij hoeft die tijdsregistratie niet op zo’n parcours met sightseeing en trappen. Mijn tweede rondje, toen er een pak minder lopers op het parcours waren, liep ik bijna een kwartier sneller en dat lag niet aan mijn pace. Als ik de organisatie een tip mag geven: de tijdsregistratie weglaten of laten starten in kleinere groepjes (of allebei).
Merci aan de supporters langs de weg en mijn medelopers die af en toe een bemoedigend woordje overhadden toen ze me voorbijstaken. Volgend jaar ben ik er graag opnieuw bij!
Geef een reactie