Het leven zoals het is in coronatijden: van hamsteren tot exit-stress

12 maart 2020 is een datum die in mijn geheugen gegrift staat. Die dag ging ik in een soort lockdown. Dat was echt een vreemde week. Het leek wel alsof we in een slechte film beland waren. Ik was er niet gerust op en was blij dat we mochten thuiswerken. Die eerste dagen was het ook alle hens aan dek. Crisiscommunicatie is echt mijn ding! Na die eerste rush, viel het plots stil. Al mijn freelance opdrachten werden geannuleerd! Nogal dramatisch als je weet dat ik net een week voor de lockdown een huis gekocht had. 

Ik maakte plannen om die lege agenda op te vullen en toch nuttig te besteden. Als ik nu, zo’n 10 weken later, naar dat lijstje terugkijk is er weinig afgevinkt. Ja, het voelt alsof ik deze unieke periode beter had kunnen besteden. Tot ik begin op te lijsten: er was het geregel voor de lening, plannen maken voor de verbouwing, de website werd in een nieuw kleedje gestoken, ik volgde diverse cursussen (fotografie, SEO,…), ik kookte en bakte, ik ging elke dag wandelen, ruimde thuis verder op, begon te tuinieren, naaide mondmaskers,… Bovendien vroeg mijn parttime job meer aandacht dan anders. Mentaal was het zeker geen vakantie! Ik leerde dat ik vooral niet te streng voor mezelf moest zijn.

Op sociale media leken de mensen die zich verveelden en de ene to do na de andere konden afvinken in de meerderheid. Ik leek daar helemaal niet toe te komen. En nu iedereen stilaan zijn normale leven weer lijkt op te pikken, verandert er bij mij eigenlijk niets.

Hoe veranderde corona mijn leven? Van hamsteren tot exit-stress.

Hamsteren

Nog voor van hamsteren sprake was, nam ik het zekere voor het onzekere en vulde de huisvoorraad aan met bloem, wc-papier, pasta,… Ik pleit volledig schuldig. Ik las dat hamsteren niet nodig was. En toch deed ik het. Ik redeneerde dat als iedereen het zou beginnen doen, de mensen die het niet tijdig deden zonder zouden zitten. Ik was tegelijk visionair en oorzaak. Mea culpa!

Ook nu doe ik nog steeds om de 14 dagen boodschappen voor 2 weken. Het heeft niet zozeer met hamsteren te maken, dan wel met de supermarkten (en dus het risico op besmetting) zoveel mogelijk te vermijden.
Ik bedacht een heus strijdplan om naar de supermarkt te trekken: mondmasker aan, handgel in mijn handtas en 2 plastic diepvrieszakjes. Ik ben geen fan van handschoenen. Met handschoenen raak je alles achteloos aan en verspreid je het virus alleen maar. Ik dokterde een systeem uit met die diepvrieszakjes. Ik plak er een stukje dubbelgevouwen plakband aan en maak het zo vast aan de winkelkar. Zo kan ik de producten die ik meeneem naar huis gewoon met mijn hand nemen en moet ik de kar niet aanraken. Een ander diepvrieszakje dient voor het vasthouden van de zelfscanner en het openen van de koelkast- en diepvriesdeuren van de supermarkt. 

Shoppen gebeurt dus met de zelfscanner en daarna steek ik mijn waren meteen in de juiste tas: een aparte voor koelkast, diepvries, groenten en andere voor de rest. Zo kan ik thuis die dingen voor de voorraadkast nog even ‘in quarantaine’ zetten. De rest steek ik wel meteen weg maar omdat het virus goed bewaart bij koude temperaturen, let ik er extra op mijn handen goed te wassen als ik thuis iets uit de diepvries of koelkast haal. Overdreven? Ja waarschijnlijk wel maar ik had al smetvrees en dat is er met die corona zeker niet beter op geworden.

Van hamsteren naar maandmenu

Dat hamsteren leidde tot een basisboodschappenlijstje en zelfs een heuse maandmenu. Dubbele win want je verliest minder tijd in de supermarkt en je hebt elke dag inspiratie voor de ‘wat gaan we eten’-vraag opsteekt. We maakten een lijst met allemaal gerechtjes die we graag eten en baseerden daar ons basisboodschappenlijstje op. Er zit zelfs een heus systeem achter. Ik ga het liefst winkelen bij Delhaize. Colruyt vind ik dan weer handig voor de hoeveelheidskortingen en de producten die we hier in grote hoeveelheden gebruiken. Voor speciallekes ga ik af en toe naar Albert Heijn.

Momenteel ga ik dus 1 keer per maand naar de Colruyt en 2 weken later naar afwisselend Delhaize of Albert Heijn. Ik heb dus eigenlijk 3 boodschappenlijstjes, afhankelijk van het aanbod per supermarkt en gebaseerd op de maandmenu. Die maandmenu zetten we flexibel in. ’t Is te zeggen, in volgorde van de uiterste verbruiksdatum zodat we geen (zo weinig mogelijk) voedsel moeten weggooien. Die maandmenu kan wisselen maar ik merk dat we een aantal klassiekers toch wekelijks of tweewekelijks laten terugkomen. En zeggen dat ik vroeger echt geen nut zag in weekmenu’s!

Coronakilo’s

Het woord van het jaar wat mij betreft: coronakilo’s. Ik denk dat het hier nog binnen de perken gebleven is. Ik had er dan ook al meer dan genoeg voor corona, haha! Nee, echt, ondanks alle taarten die ik bakte, toont de weegschaal een stabiel gewicht. Misschien zelfs lichtjes minder. Een unicum want ik heb de neiging bij te komen in stresssituaties. En stress was er de voorbije maanden meer dan genoeg!

Misschien lag het aan mijn dagelijkse wandeling? Elke dag even uitwaaien tot op het einde van de strekdam en terug. Hoe moe ik ook was. Het zorgde voor opklaringen in mijn hoofd. Het is dan ook iets wat ik wil blijven doen.
Ik kocht voor thuis ook een nieuwe standing desk. Zeker video calls probeer ik rechtstaand te doen. Als de concentratie ver te zoeken is, sta ik even recht en voor ik het weet zit ik helemaal in de flow. Ik kan het dus alleen maar aanraden! 

Om nog even op dat bakken terug te komen: naast taarten en ander zoets bakte ik ook om de 2-3 dagen een broodje. Begin dit jaar verwelkomde ik mijn KitchenAid met open armen. Het plan was uiteraard om die vaak te gebruiken maar ik had toen nooit kunnen vermoeden dat ik ’t bijna dagelijks zou gebruiken! Zelf brood bakken, het wordt een blijver!

Het leven na corona

De vraag is nog of er een leven komt na corona. Wanneer is het ‘na corona’ en hoe zal dat dan zijn? Ik stond de voorbije weken regelmatig stil bij hoe een ideale week er voor mij zou uitzien. Spoiler: dé ideale week bestaat niet. Aan de ene kant wil ik flexibiliteit, aan de andere kant merk ik dat routines een goede houvast zijn. 

Wat ik wel snel weer wil oppikken is het vroeger opstaan. Tot ergens begin april stond ik elke dag rond 6u op. Sindsdien heb ik al enkele pogingen gedaan om de wekker weer om 6u te zetten maar het lukt me niet.

Misschien zal dat vroeg opstaan vlotter gaan als mijn freelance opdrachten weer opstarten. Sinds vorige week schrijf ik weer wekelijks een column maar voor de rest is het wachten tot daguitstappen weer mogen en vooral tot de grenzen weer open zijn. De toeristische sector is zwaar getroffen en ik vrees dat ik de gevolgen nog lang zal voelen. 

Nu alles stilaan weer meer ‘normaal’ wordt, blijft de vraag: willen we dat alles weer wordt zoals vroeger? Wat hebben we van deze verplichte stilstand geleerd? Hoe willen we het in de toekomst doen? Wat nemen we mee uit deze coronacrisis, zodat het toch niet allemaal voor niets is geweest.

En dan is er nog de exit-stress. Na weken in je cocon thuis is het gewoon onwennig om weer meer mensen, meer activiteit, meer auto’s te zien. De versoepelingen komen allemaal erg snel na elkaar. Gaan we niet te snel?

Deze tekst is veel langer geworden dan de bedoeling was. En ik had er nog veel meer aan willen toevoegen. Ik ben benieuwd hoe jij heel de coronacrisis ervaren hebt. En heb je ook exit-stress?