Eneco Clean Beach Cup

Vandaag deed ik voor het eerst mee aan de opruimactie in het kader van de Eneco Clean Beach Cup. Hoe vaak ik al Beach Clean Up geschreven of gezegd heb i.p.v. Clean Beach Cup? Ontelbaar. Vast even vaak als we vandaag sigarettenpeuken opgeraapt hebben. Met een grijper, uiteraard. Smetvrees en al.

Vol enthousiasme had ik ons ingeschreven. Als ik op het strand ga wandelen, raap ik ook elke keer alle plastiek en afval op die ik tegen kom. ’t Is niet omdat de kinderen deze zomer tussen de hondenpipi moeten spelen (kleine ergernis) dat we hen niet moeten leren dat afval niet op het strand thuishoort. Zo’n strandopruimactie was dus ideaal om het petekindje wat milieubewustzijn bij te brengen.

Vieze sigarettenpeuken

Hij nam zijn taak erg serieus. Al op de zeedijk wees hij elke sigarettenpeuk aan. De eerste peuken duurde het even voor hij de handigheid had om de peuk met zijn grijper te grijpen en in de zak te doen maar hij kreeg (helaas) alle gelegenheid om te oefenen en na een tiental peuken was hij er helemaal mee weg. De sigarettengeur uit onze vuilniszak was ‘zum kotsen’.

Aan het Thermae Palace kwam een jongeheer in kostuum zijn peuk in onze zak gooien. “Dan moet je die al niet meer oprapen”, zei hij. Ik vroeg hem stout wat hij anders zou doen. “Ah ja, dan gooide ik die op de grond en moest iemand anders het maar oprapen”, kreeg ik als antwoord. Toen ik hem er fijntjes op wees dat er amper 5 meter verder een vuilnisbak stond, antwoordde hij verbaasd: “Ah, staat daar een vuilnisbak?”. Om triest van te worden, toch?!

Hoe het nog beter kan

Vrolijk word je niet van zo’n strandopruimdag. Het was hartverwarmend om te zien hoeveel volk kwam helpen, dat wel. Hoe gedreven zowel jong als oud aan de slag gingen met hun grijper. Er is nog hoop voor de wereld.

Toch wil ik graag ook enkele suggesties doen aan de organisatie. Ik kan het niet helpen maar ik was vandaag vooral teleurgesteld. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het fantastisch dat dergelijke opruimdagen georganiseerd worden maar:

• Als je zoiets organiseert, wees dan consequent.
• Moeten er elk jaar nieuwe (polyester!) fluovestjes gemaakt worden? Ik bracht die van ons terug omdat ik er oprecht van uitging dat ze deze dan hergebruiken. Niet dus. Als er dan toch fluovestjes moeten gemaakt worden, waarom dan niet voor een milieuvriendelijker alternatief kiezen? Ik zocht het even voor je op: “Buitensportmateriaal, leggings, fleeces en truien gemaakt van acryl, polyester, polyamide, spandex of nylon laten tot 700.000 microvezels per wasbeurt los. En eens ze in het water terechtkomen, is het is moeilijk om ze er weer uit te filteren.”
• In hetzelfde rijtje: iedereen kreeg een grote plastic vuilniszak. Voor iedereen een nieuwe, vers van de rol gescheurd. Ten eerste waren die zakken voor de meeste mensen veel te groot en leverde de vuilniszak als verpakking op zich al evenveel of meer afval op dan het verzamelde afval. Om nog van de verkwisting van grondstoffen te zwijgen. Kleinere zakjes, misschien uit een gerecycleerd of milieuvriendelijker materiaal, leken me een beter alternatief. De binnengebrachte zakken werden toegebonden en zo bewaard. Waarom niet de inhoud in een container gieten en de lege vuilniszakken hergebruiken? Misschien deden ze dat achteraf en heb ik dat niet gezien. Ik hoop het.
• Een beetje uitleg voor de deelnemers zou wel goed zijn. Ik zag mensen hun zakje enthousiast vullen met zeewier, zeeschuim (skelet van de zeekat wat ze ook in vogelkooien hangen), eikapsels van de wulk en andere natuurlijke aanspoelsels. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Die natuurproducten mogen gewoon blijven liggen.
• Elke deelnemer kreeg een goodie bag: een handige katoenentas die hier vaak hergebruikt zal worden, milieuvriendelijk afwasmiddel,… Een leuke attentie. Alleen mis ik ook hier consequentie. In de goodiebag zit namelijk ook een flyer voor een foodbox. Niet echt een zero waste verhaal. Nog meer zero waste tips voor de organisatie.

Toen ik onze vuilniszak terug naar het startpunt in de surfclub bracht, passeerde ik weer langs de dijk waar ondertussen alweer een tiental sigarettenpeuken lagen. Dweilen met de kraan open. Ik snap niet waarom niet iedereen zijn eigen vuiligheid opruimt. Het motiveert me om nog beter mijn best te doen om zo zero waste mogelijk te leven. Als een soort anti-gif.