In 2007 was er nog geen blog. Maar wel al een reis- en schrijfkriebel. Naar aanleiding van deze blogpost, waarin ik het al even over die ontmoeting met die schildpad had, leek het me een perfect moment om het reisverslag van toen eens online te gooien. Veel leesplezier!
28/10 : Vertrek uit Zaventem
*In 2007 leek het me cool in een soort pseudo Afrikaans te schrijven. Mijn excuses. Het is gelukkig alleen de eerste paragraaf* Ons war veel te vroeg. D hat die kleed komiek. Ons het baie goed gelach. Het droeg die uitfit gelik Safari Jimmy! Vluch na London nie speciaal nie. Ons het gelach in vluch na Johannesburg. Het war die gebuur die achter ons zat! Het kon ons lich aanmaak. En ons die van die gebuur. Die vliegkapitein vertel ons ook dat die laatste vluch van die ijzeren vogel is.
29/10: Eerste keer offroad
Tijd om de jeeps op te halen. Mister Nice Guy legde ons alles tot in de puntjes uit: 2 Landrovers (die nog volledig aan elkaar hangen) met telkens 2 tentjes op het dak. En toen begonnen we eraan! In Zuid-Afrika en Mozambique is het links rijden. Alles in de wagen is omgekeerd: als je de richtingsaanwijzers wil aanzetten, gaan plots de ruitenwissers heen en weer en omgekeerd. Ja, elke gelegenheidschauffeur zette wel een keertje de ruitenwissers aan ipv de richtingaanwijzers.
We waren amper 25 meter offroad of jeep 1 met Johnny Offroad reed zich al vast in de modder. Jeep 2 volgde luttele seconden later… Met vereende mankracht en hulp van een lokale visser groeven en duwden we de jeeps los. Het pakje van Safari Jimmy bleef niet lang moddervrij. De rest van de reis bleef jeep 2 ruim achter jeep 1. Kwestie van niet wéér allebei vast te zitten.
30/10: Een regen van Watervallen
Neen, niet de Watervallen van Plopsa Coo (nvdr anno 2014: sluipreclame voor de toenmalige werkgever) maar Bridal Veil Waterfall, Mac Mac Waterfall, Blyderivier en Potholes stonden vandaag op het programma.
J-M toonde zich een echte kamikaze-chauffeur door meerdere stopbordjes te negeren en plankgas op de verkeerde rijstrook verder te rijden. C werd Hot C nadat ze een lokale bewoner gehuld in een winterjas vroeg of hij hot was. En verder kregen we heel wat adembenemende landschappen te zien. We zagen ook de small Five: schaap, kip, koe, baviaan, varken. Morgen beginnen we aan de Big Five…
31/10: Krugerpark dag 1
De Safari begint! Hier hebben we allemaal lang naar uitgekeken. Spannend hoor! Zullen we olifanten zien? Misschien zelfs een leeuw? Of grote poesjes? Met het fototoestel in de aanslag rijden we Krugerpark binnen langs de Phalaborwa ingang. Offroad Johnny ruilt zijn naam even in voor Stofwolk Johnny. Als snel zien we Impala’s, olifanten en een buffel! Na de middag is het mijn beurt om te rijden. Nu was ik het wel gewoon om met een gigantische jeep te rijden maar links rijden… Het is wennen. Gelukkig zijn er amper andere auto’s te zien. Ik zit amper 5 minuten achter het stuur of de weg is versperd… door een kudde buffels! Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl de rest me aanraadt om kalm verder te rijden. ’s Avonds lees ik dat buffels erg agressief zijn. Gelukkig lees ik dit pas na mijn ‘buffelmoment’. Safari Jimmy krijgt wat later ook zijn ‘buffelmoment’. Een nieuwsgierige olifant wil even komen kennismaken maar Safari Jimmy is een beetje bang van olifantjes en maakt zich snel uit de voeten.
Na een gezellige braai, kruipen we in onze tentjes. Tijd om te dromen over de hyena’s, olifanten, nijlpaarden, zebra’s, buffels, struisvogels,… die we gezien hebben.
1/11: Krugerpark dag 2
Ook vandaag weer heel veel dieren gezien! Net voor het donker wordt, zijn we midden in de mooiste natuurdocumentaire belandt. Op het eerste zicht een verlaten drinkplaats. Tot we enkele nijlpaarden ontdekken. En hé, is dat daar geen krokodil? We willen net verder rijden als we plots een paar buffels opmerken. Een paar werden er al gauw 100, misschien zelfs 500?! Net een file op de E40. Plots valt een krokodil de buffels aan en stuiven de buffels het water uit. De krokodil hapt naast maar de buffels vertrouwen het niet meer helemaal. Het showspel is nog niet gedaan. Aan de overkant komt een kudde olifanten samen. Mooi op een rijtje: mama’s, tantes en baby’s. Prachtig geregisseerd door National Geographic! Echt een moment om stil van te worden. Een moment om niet meer te vergeten, om te koesteren en te herbeleven.
Nog niet helemaal bekomen van dit magisch moment, staat het geluk alweer aan onze kant. Zwarte neushoorns kruisen zomaar de weg! Erg uitzonderlijk in het Krugerpark en 2,5 op 5 voor ons (We willen ook graag nog de Witte neushoorn zien).
2/11: Krugerpark dag 3
Hoeveel geluk kan een mens hebben? Veel, zo blijkt! 8 paar ogen speuren vandaag naar leeuwen en de grotere katachtigen. Telkens als we denken iets gezien te hebben, blijkt het een steen te zijn. En daar weer een steen. Alhoewel… het lijkt wel een leeuw. Was dat een leeuw? Euh, STOP! Terugkeren! Ik heb een leeuw gezien! Daar ligt ze onder een boom, genietend van de schaduw. Jeep 1 is helaas al verder gereden. We proberen hen te bellen. Murphy zorgt er echter voor dat we geen ontvangst hebben. Gelukkig merkt jeep 1 op dat we niet meer volgen en keren ze terug. 3,5/5!
Op de koop toe zien we ook nog de zeldzame Witte Neushoorn: 4/5. Een luipaard zal voor de volgende keer zijn.
De camping waar we die avond onze tenten opzetten zal ooit wel een sterrencamping geweest zijn maar daar is weinig van overgebleven. Zelfs geen douchekop. Het water in de ‘hot spa’ heeft hetzelfde kleurtje als onze plaatselijke 3 Vijvers in zijn mindere tijden. Hot C, specialiste in compensaties vragen aka “my friends aren’t happy” aka “refund” haalt haar slag thuis en we krijgen de helft terug.
3/11: de weg naar Mozambique
Eén van de meest avontuurlijke momenten van deze avontuurlijke reis was vast en zeker de grens oversteken naar Mozambique. ‘Mannekes’ komen ons helpen om door de (omkoopbare) paperassenmolen te geraken. Tussen alle zwart gekleurden staat een spierwitte albino met rood petje. Later die dag komen we nog een albino tegen met een rood petje, maar dan kilometers verder. Het is ons niet duidelijk of het dezelfde persoon kan zijn geweest.
De eerste stukken offroad in Mozambique eisen al gauw hun tol. Izzy Whitesocks kan één van de potholes niet meer ontwijken en we horen een luide boenk. Na een tijdje hoor ik iets ratelen maar we zien niet meteen wat het zou kunnen zijn. Tot ik mijn hoofd uit het raam steek (Izzydoor had dit ook geprobeerd maar was wel zijn raam vergeten opendraaien -BOINK!): één van de bullbars hangt halflos. Er zit niks anders op dan te stoppen en technische assistentie te vragen van jeep 1. Terwijl de mannen de bullbar vastmaken (met een t-wrap, wat had je gedacht?) om de reis te vervolgen, bevestigen de vrouwen alle rolpatronen door broodjes te gaan smeren voor de mannen. Vanuit het bos komen plots kindjes tevoorschijn. Ons hart breekt en we willen hen een pakje koekjes geven maar ze kijken ons argwanend aan. Deze kleine Mozambiquaantjes zijn helemaal niet gewoon dat blanken vriendelijk zijn. Ze denken dat we Zuid-Afrikanen zijn en vertrouwen het niet. Tot ik hen in het Spaans aanspreek (met hier en daar een Portugees woord tussen), pas dan lachen ze en bedanken ze ons. Mijn hart smelt en mijn besluit staat vast: thuis adopteer ik een Cunina-kindje!
Wat leerden we nog tijdens deze rit? Een sportbeha is geen overbodige luxe bij dergelijke offroads (of je moet een chauffeur hebben zoals W die je waarschuwt: hou ze maar al vast!). En voor het woordenboek: stofnegers: zwartgekleurde medemens die niet gewoon is van 2 jeeps na elkaar te zien. Ze gaan uit de kant voor de eerste wagen maar verwachten de tweede jeep niet. Plots duiken ze vanuit het stof op en kunnen net op tijd voor de tweede jeep wegspringen: spannende momenten zowel voor hen als voor de inzittenden van de jeep!
4/11: Duikdag 1
De vorige avond reden we door tot in Barra Lodge, bij Tofo waar we de komende week verblijven. Na een paar weekjes geen water te hebben gezien, kriebelt het wel erg om te gaan duiken. En we worden verwend. Voor de eerste duik brengt de zodiac ons naar Giant Castle waar we verwelkomd worden door een gitaarhaai. De duiken zijn een pak kouder dan verwacht (zo’n 7°C kouder!). In de loop van de week varieert de temperatuur op mijn Vytec-duikcomputer tussen 19° (Brrrrr) en 23°C. Zelfs voor mij is een 2mm net iets te fris. Gelukkig kan ik een onderpakje en een super-de-luxe Maresduikpak lenen. Dus bij deze nogmaals dank!
Op de tweede duik vandaag in Office (gelukkig niks met werk te maken) wordt onze divemaster gestoken door een zeewesp.
5/11: Duikdag 2
Bij het instappen in de Zodiac loopt het bijna verkeerd… Een golf overspoelt het bootje en de schipper kan ons maar net uit de branding krijgen. Eerst duiken we op Amazon. Deze duiksite is een schoon voorbeeld van de duiken in Mozambique: weinig kleurrijke koralen maar des te meer grote scholen grote vis… en af en toe een haai, zoals de grey reef shark.
’s Namiddags gaat de wind eindelijk een beetje liggen en kunnen we eindelijk naar Manta Reef! We hebben er een zodiac-rit van bijna één uur voor over maar we worden beloond: tientallen Manta’s, Shadow dancers, duivelroggen die tikkertje lijken te spelen en schildpadden. Omdat iedereen het verhaal van de Close Encounter van Safari Jimmy met de Grote Zeeschildpad al gehoord heeft, zullen we maar niet vertellen hoeveel schrik hij had toen hij bijna werd opgegeten door de big mean turtle. Deze duik kan je met geen woorden beschrijven en de terugrit met de zodiac nog minder: wellicht de langste slappe lach ooit. En dan… Whaleshark! Iedereen doet bliksemsnel zijn zwemvliezen en duikbril aan en glijdt in het water. Amper 2 meter onder ons zwemt een walvishaai! Het zoveelste moment van de reis dat in je geheugen gegrift staat. Naast zo’n groot creatuur zwemmen doet je wat. En het houdt niet op want we krijgen ook nog de kans om met een groter exemplaar te snorkelen.
’s Avonds sluiten we de avond af met een lekkere braai op het terrasje. Op het strandje hadden we een barracuda gekocht en die wordt vakkundig op de braai gelegd door topchef-koks D en J. D verdwijnt naar binnen en het duurt wel erg lang vooraleer hij terugkomt. Nu moet je weten dat hij wat last had van zijn bifidus en we werden dus een beetje ongerust toen we hem hoorden roepen. Hilariteit alom: even dachten we dat hij om wc-papier riep… Het bleek inderdaad een sanitair probleem te zijn: toen hij het keukenkraantje opendraaide, schoot de kraan eraf en het water spoot metershoog de lucht in… Gelukkig kon Handige J hem uit de nood verlossen.
6/11: Duikdag 3
Het kan verkeren: gisteren heel veel Manta’s op Manta Reef, vandaag geen enkele gezien! De tweede duik ging naar Sherwood Forest. Op de terugweg een grote walvishaai om mee te snorkelen. Na het duiken gaan we shoppen in Tofo Beach op een lokale markt. De braai van die avond valt letterlijk in het water. Een goede regenbui zet onze lodge onder water en het lijkt dweilen met de kraan open.
7/11: Duikdag 4
Deze ochtend op Manta Reef had eindelijk ook Izzy Whitesocks het geluk om de Manta’s te bewonderen. Met een spanwijdte tot 6m zijn deze roggen niet alleen erg groot maar ook heel sierlijk. Op de terugweg krijgen we nog een kleine walvishaai als toetje. In de namiddag (The Office) hebben de meesten (behalve mijn buddy W en ik dus) het geluk een Zambezi-haai te zien. Op de terugweg worden we vergezeld door dolfijntjes.
Niet alleen water om te duiken. Ook water in de slaapkamers van de lodge. Is het niet het douchewater dat in de kamer van Hot C en IssyWhitesocks loopt, dan is het de rivier die door onze lodge stroomt. Eigenlijk best grappig hoor: het water stroomt langs de voordeur naar binnen en verlaat de lodge weer via de terrasdeuren. We weten meteen waarom de gordijnen niet tot op de grond hangen maar zo’n 20 cm erboven.
8/11: Duikdag 5
Vandaag varen we een laatste keer naar Manta Reef. We zien niet alleen mantaroggen, er zijn ook grote Spaanse danseressen te zien. Deze naaktslak is eigenlijk een nachtdier. Enkel hier in Mozambique zie je ze ook overdag.
We kwamen in de ideale periode om Manta’s en walvishaaien te zien. De walvishaaien passeren hier elk jaar. Ook de Bultrug komt elk jaar door deze wateren, op weg naar Antarctica. Maar de bultrug is in oktober normaal gezien weg. De kans is dus heel klein om dit prachtig dier nog in november te zien. En toch! Op de terugweg van Manta Reef zien we een Humpback Whale samen met zijn baby! Als we heel rustig zijn, mogen we erbij snorkelen… Iets later zien we de vinstaart het water inglijden.
Als extra gaan we in de namiddag naar het Collosseum. Onze divemaster had deze plaats zelf ontdekt. Leuke duik om af te sluiten met een grotje, een witpuntrifhaaitje, een manta, reuzegrote scholen vis én 24°! Eindelijk tropische temperaturen!
Kortom: unieke duiken en unieke ontmoetingen met unieke wezens!
9/11: rit naar Xai-Xai
Het is stiller in de auto. Iedereen is aan het bekomen van de vele impressies. Buiten wat sightseeing (ronde hutjes!), een bezoek aan een lokaal marktje en een snelheidsboete is het een rustige rit. In Xai-Xai is het even zoeken naar een overnachtingplaats. Het wordt uiteindelijk een feeërieke lodge met zicht op zee en een prachtig terras onder een sterrenhemel. We worden, voor de zoveelste keer, stil bij zoveel schoonheid.
10/11: rit naar Nelspruit
Weerom zorgt de grensovergang voor onvergetelijke momenten. Wildplassen wordt streng bestraft met een toiletbezoek. (en nog een, en nog een, en nog een,…) Whitesocks Senior kan je er alles over vertellen.
In Nelspruit logeren we in een lodge bij Belgen. Het zwembadmonster voegt zichzelf toe aan de ellenlange lijst van dieren die Safari Jimmy tijdens deze reis aangevallen hebben. We bezorgen de enthousiaste jongens van de carwash een superdag (en zij ons door onze jeeps weer moddervrij te maken) en D valt in slaap met een cola-tje in zijn handen.
Doodmoe maar gelukkig leveren we de dag erna de jeeps weer in vooraleer het vliegtuig ons huiswaarts brengt. Op alle vlakken een memorabele reis!
Tips om de Big Five te spotten, vind je hier!
